علی‌محمد شیخی هنرمند نقاش در گفتگو با خبرنگار مهر درباره سیر تکامل نقاشی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و زمانی که هنرمندان نقاش در حوزه هنری آغاز به کار کردند، توضیح داد: می‌توانم بگویم که هنر نقاشی در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب چند مرحله را پشت سر گذاشت. در واقع در سال‌های اول بعد از انقلاب اسلامی، ۲ یا ۳ نفر از هنرمندان تجسمی به حوزه هنری رفتند و کارشان را در آنجا شروع کردند. مهمترین این هنرمندان که چراغ نقاشی انقلابی را در حوزه هنری روشن کردند، حبیب‌الله صادقی و حسین خسروجردی بودند که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تصمیم گرفتند مرکزی را برای گردهمایی و فعالیت هنرمندان انقلابی پیدا کنند. آنها در نهایت حوزه هنری را پیدا کردند و سپس از یکایک هنرمندان دعوت کردند به این مرکز بیایند.
وی بیان کرد: هنرمندان به حوزه هنری آمدند اما بعضی از آنها بعد از مدتی متوجه شدند که نمی‌توانند در حوزه هنری فعالیت کنند و رفتند. آن زمان، حوزه هنری هیچ حقوق و امکاناتی را به کارمندان و هنرمندانش نمی‌داد. کارمندان و هنرمندان هم انتظار دریافت دستمزد نداشتند و می‌خواستند خودشان را فدای کارشان، انقلاب و کشورشان کنند.
شیخی با بیان اینکه صحبت‌هایش الان به قصه تبدیل شده است چراکه هنرمندان خودشان را فدا کرده بودند، گفت: این فداکاری‌ها باعث شد که نقاشی در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی جهش پیدا کند و حوزه هنری به ستون نقاشی انقلاب تبدیل شود. هنرمندان انقلابی آن روزها با بیرون و مدرنیسم هم مبارزه می‌کردند، البته این به آن معنا نیست که می‌خواستند مدرنیسم را نفی کنند. آنها سواد هنری داشتند، مسئولان نیز به کار ارزش می‌دادند اما بعدها مدرک‌گرایی رواج پیدا کرد و هنرمندانی روی کار آمدند که سواد هنری چندانی نداشتند. امروزه، کارها تبلیغاتی شده‌اند و آثار در عرض چند ساعت با رایانه ترسیم می‌شوند.
وی درباره ترسیم و طراحی آثار دیجیتالی توضیح داد: به نظر من، تکنولوژی و کار با رایانه به درد کارهای تبلیغاتی، گرافیکی و اقتصادی می‌خورد اما به درد کارهای هنری نمی‌خورد. سال‌ها قبل، هنرمندانی چون حبیب‌الله صادقی و حسین خسروجردی آثاری را خلق کردند که هنوز ماندگار هستند اما هم‌اکنون، آثاری ترسیم می‌شوند که بعد از چند روز مچاله و دور انداخته می‌شوند چنین آثاری اثرگذار نیستند.
این هنرمند نقاش بیان کرد: هنرشناسان، کار هنری‌ای را که با دست و در طول مدت ۲ یا ۳ ماه خلق می‌شوند، با ارزش می‌دانند. به اعتقاد من، در جامعه هنری، بعد از دفاع مقدس و جنگ تحمیلی هشت ساله، فاتحه هنر خوانده و هر اثری، اثر هنری خوانده شد.
وی در پاسخ به اینکه در این میان، تکلیف آثار هنری جدیدی که خلق می‌شوند، چیست، بیان کرد: به اعتقاد من، آثار هنری جدید، بیننده و خریداری ندارند.
این هنرمند نقاش تصریح کرد: این انتقاد به کلیت هنر است، همچنان‌که روی فیلم‌های کمدی که یکی از یکی بدتر است، سرمایه‌گذاری می‌کنند در حالی‌که هنر و سینمای فاخر شکل دیگری دارد.
شیخی در پایان با انتقاد به آموزش هنر و جایگاه هنر در جامعه دانشگاهی گفت: متاسفانه، وزارتخانه‌های فرهنگ و ارشاد اسلامی و آموزش و پرورش اهمیتی به پرورش هنرمند نمی‌دهند. هنر به یک فروشگاه و دکان تبدیل شده است و هنرمندان در ته جدول قرار دارند. همچنان که امروز ارزش هنری کمتر مورد توجه واقع می‌شود و ورودی دانشکده‌های هنر خالی است چون جوانان به فکر آینده‌شان هستند و می‌خواهند به کاری روی بیاورند که درآمدزا باشد.
علی‌محمد شیخی هنرمند نقاش در گفتگو با خبرنگار مهر درباره سیر تکامل نقاشی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و زمانی که هنرمندان نقاش در حوزه هنری آغاز به کار کردند، توضیح داد: می‌توانم بگویم که هنر نقاشی در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب چند مرحله را پشت سر گذاشت. در واقع در سال‌های اول بعد از انقلاب اسلامی، ۲ یا ۳ نفر از هنرمندان تجسمی به حوزه هنری رفتند و کارشان را در آنجا شروع کردند. مهمترین این هنرمندان که چراغ نقاشی انقلابی را در حوزه هنری روشن کردند، حبیب‌الله صادقی و حسین خسروجردی بودند که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تصمیم گرفتند مرکزی را برای گردهمایی و فعالیت هنرمندان انقلابی پیدا کنند. آنها در نهایت حوزه هنری را پیدا کردند و سپس از یکایک هنرمندان دعوت کردند به این مرکز بیایند.
وی بیان کرد: هنرمندان به حوزه هنری آمدند اما بعضی از آنها بعد از مدتی متوجه شدند که نمی‌توانند در حوزه هنری فعالیت کنند و رفتند. آن زمان، حوزه هنری هیچ حقوق و امکاناتی را به کارمندان و هنرمندانش نمی‌داد. کارمندان و هنرمندان هم انتظار دریافت دستمزد نداشتند و می‌خواستند خودشان را فدای کارشان، انقلاب و کشورشان کنند.
شیخی با بیان اینکه صحبت‌هایش الان به قصه تبدیل شده است چراکه هنرمندان خودشان را فدا کرده بودند، گفت: این فداکاری‌ها باعث شد که نقاشی در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی جهش پیدا کند و حوزه هنری به ستون نقاشی انقلاب تبدیل شود. هنرمندان انقلابی آن روزها با بیرون و مدرنیسم هم مبارزه می‌کردند، البته این به آن معنا نیست که می‌خواستند مدرنیسم را نفی کنند. آنها سواد هنری داشتند، مسئولان نیز به کار ارزش می‌دادند اما بعدها مدرک‌گرایی رواج پیدا کرد و هنرمندانی روی کار آمدند که سواد هنری چندانی نداشتند. امروزه، کارها تبلیغاتی شده‌اند و آثار در عرض چند ساعت با رایانه ترسیم می‌شوند.
وی درباره ترسیم و طراحی آثار دیجیتالی توضیح داد: به نظر من، تکنولوژی و کار با رایانه به درد کارهای تبلیغاتی، گرافیکی و اقتصادی می‌خورد اما به درد کارهای هنری نمی‌خورد. سال‌ها قبل، هنرمندانی چون حبیب‌الله صادقی و حسین خسروجردی آثاری را خلق کردند که هنوز ماندگار هستند اما هم‌اکنون، آثاری ترسیم می‌شوند که بعد از چند روز مچاله و دور انداخته می‌شوند چنین آثاری اثرگذار نیستند.
این هنرمند نقاش بیان کرد: هنرشناسان، کار هنری‌ای را که با دست و در طول مدت ۲ یا ۳ ماه خلق می‌شوند، با ارزش می‌دانند. به اعتقاد من، در جامعه هنری، بعد از دفاع مقدس و جنگ تحمیلی هشت ساله، فاتحه هنر خوانده و هر اثری، اثر هنری خوانده شد.
وی در پاسخ به اینکه در این میان، تکلیف آثار هنری جدیدی که خلق می‌شوند، چیست، بیان کرد: به اعتقاد من، آثار هنری جدید، بیننده و خریداری ندارند.
این هنرمند نقاش تصریح کرد: این انتقاد به کلیت هنر است، همچنان‌که روی فیلم‌های کمدی که یکی از یکی بدتر است، سرمایه‌گذاری می‌کنند در حالی‌که هنر و سینمای فاخر شکل دیگری دارد.
شیخی در پایان با انتقاد به آموزش هنر و جایگاه هنر در جامعه دانشگاهی گفت: متاسفانه، وزارتخانه‌های فرهنگ و ارشاد اسلامی و آموزش و پرورش اهمیتی به پرورش هنرمند نمی‌دهند. هنر به یک فروشگاه و دکان تبدیل شده است و هنرمندان در ته جدول قرار دارند. همچنان که امروز ارزش هنری کمتر مورد توجه واقع می‌شود و ورودی دانشکده‌های هنر خالی است چون جوانان به فکر آینده‌شان هستند و می‌خواهند به کاری روی بیاورند که درآمدزا باشد.
علی‌محمد شیخی هنرمند نقاش در گفتگو با خبرنگار مهر درباره سیر تکامل نقاشی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و زمانی که هنرمندان نقاش در حوزه هنری آغاز به کار کردند، توضیح داد: می‌توانم بگویم که هنر نقاشی در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب چند مرحله را پشت سر گذاشت. در واقع در سال‌های اول بعد از انقلاب اسلامی، ۲ یا ۳ نفر از هنرمندان تجسمی به حوزه هنری رفتند و کارشان را در آنجا شروع کردند. مهمترین این هنرمندان که چراغ نقاشی انقلابی را در حوزه هنری روشن کردند، حبیب‌الله صادقی و حسین خسروجردی بودند که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تصمیم گرفتند مرکزی را برای گردهمایی و فعالیت هنرمندان انقلابی پیدا کنند. آنها در نهایت حوزه هنری را پیدا کردند و سپس از یکایک هنرمندان دعوت کردند به این مرکز بیایند.
وی بیان کرد: هنرمندان به حوزه هنری آمدند اما بعضی از آنها بعد از مدتی متوجه شدند که نمی‌توانند در حوزه هنری فعالیت کنند و رفتند. آن زمان، حوزه هنری هیچ حقوق و امکاناتی را به کارمندان و هنرمندانش نمی‌داد. کارمندان و هنرمندان هم انتظار دریافت دستمزد نداشتند و می‌خواستند خودشان را فدای کارشان، انقلاب و کشورشان کنند.
شیخی با بیان اینکه صحبت‌هایش الان به قصه تبدیل شده است چراکه هنرمندان خودشان را فدا کرده بودند، گفت: این فداکاری‌ها باعث شد که نقاشی در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی جهش پیدا کند و حوزه هنری به ستون نقاشی انقلاب تبدیل شود. هنرمندان انقلابی آن روزها با بیرون و مدرنیسم هم مبارزه می‌کردند، البته این به آن معنا نیست که می‌خواستند مدرنیسم را نفی کنند. آنها سواد هنری داشتند، مسئولان نیز به کار ارزش می‌دادند اما بعدها مدرک‌گرایی رواج پیدا کرد و هنرمندانی روی کار آمدند که سواد هنری چندانی نداشتند. امروزه، کارها تبلیغاتی شده‌اند و آثار در عرض چند ساعت با رایانه ترسیم می‌شوند.
وی درباره ترسیم و طراحی آثار دیجیتالی توضیح داد: به نظر من، تکنولوژی و کار با رایانه به درد کارهای تبلیغاتی، گرافیکی و اقتصادی می‌خورد اما به درد کارهای هنری نمی‌خورد. سال‌ها قبل، هنرمندانی چون حبیب‌الله صادقی و حسین خسروجردی آثاری را خلق کردند که هنوز ماندگار هستند اما هم‌اکنون، آثاری ترسیم می‌شوند که بعد از چند روز مچاله و دور انداخته می‌شوند چنین آثاری اثرگذار نیستند.
این هنرمند نقاش بیان کرد: هنرشناسان، کار هنری‌ای را که با دست و در طول مدت ۲ یا ۳ ماه خلق می‌شوند، با ارزش می‌دانند. به اعتقاد من، در جامعه هنری، بعد از دفاع مقدس و جنگ تحمیلی هشت ساله، فاتحه هنر خوانده و هر اثری، اثر هنری خوانده شد.
وی در پاسخ به اینکه در این میان، تکلیف آثار هنری جدیدی که خلق می‌شوند، چیست، بیان کرد: به اعتقاد من، آثار هنری جدید، بیننده و خریداری ندارند.
این هنرمند نقاش تصریح کرد: این انتقاد به کلیت هنر است، همچنان‌که روی فیلم‌های کمدی که یکی از یکی بدتر است، سرمایه‌گذاری می‌کنند در حالی‌که هنر و سینمای فاخر شکل دیگری دارد.
شیخی در پایان با انتقاد به آموزش هنر و جایگاه هنر در جامعه دانشگاهی گفت: متاسفانه، وزارتخانه‌های فرهنگ و ارشاد اسلامی و آموزش و پرورش اهمیتی به پرورش هنرمند نمی‌دهند. هنر به یک فروشگاه و دکان تبدیل شده است و هنرمندان در ته جدول قرار دارند. همچنان که امروز ارزش هنری کمتر مورد توجه واقع می‌شود و ورودی دانشکده‌های هنر خالی است چون جوانان به فکر آینده‌شان هستند و می‌خواهند به کاری روی بیاورند که درآمدزا باشد.
علی‌محمد شیخی هنرمند نقاش در گفتگو با خبرنگار مهر درباره سیر تکامل نقاشی پس از پیروزی انقلاب اسلامی و زمانی که هنرمندان نقاش در حوزه هنری آغاز به کار کردند، توضیح داد: می‌توانم بگویم که هنر نقاشی در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب چند مرحله را پشت سر گذاشت. در واقع در سال‌های اول بعد از انقلاب اسلامی، ۲ یا ۳ نفر از هنرمندان تجسمی به حوزه هنری رفتند و کارشان را در آنجا شروع کردند. مهمترین این هنرمندان که چراغ نقاشی انقلابی را در حوزه هنری روشن کردند، حبیب‌الله صادقی و حسین خسروجردی بودند که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تصمیم گرفتند مرکزی را برای گردهمایی و فعالیت هنرمندان انقلابی پیدا کنند. آنها در نهایت حوزه هنری را پیدا کردند و سپس از یکایک هنرمندان دعوت کردند به این مرکز بیایند.
وی بیان کرد: هنرمندان به حوزه هنری آمدند اما بعضی از آنها بعد از مدتی متوجه شدند که نمی‌توانند در حوزه هنری فعالیت کنند و رفتند. آن زمان، حوزه هنری هیچ حقوق و امکاناتی را به کارمندان و هنرمندانش نمی‌داد. کارمندان و هنرمندان هم انتظار دریافت دستمزد نداشتند و می‌خواستند خودشان را فدای کارشان، انقلاب و کشورشان کنند.
شیخی با بیان اینکه صحبت‌هایش الان به قصه تبدیل شده است چراکه هنرمندان خودشان را فدا کرده بودند، گفت: این فداکاری‌ها باعث شد که نقاشی در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی جهش پیدا کند و حوزه هنری به ستون نقاشی انقلاب تبدیل شود. هنرمندان انقلابی آن روزها با بیرون و مدرنیسم هم مبارزه می‌کردند، البته این به آن معنا نیست که می‌خواستند مدرنیسم را نفی کنند. آنها سواد هنری داشتند، مسئولان نیز به کار ارزش می‌دادند اما بعدها مدرک‌گرایی رواج پیدا کرد و هنرمندانی روی کار آمدند که سواد هنری چندانی نداشتند. امروزه، کارها تبلیغاتی شده‌اند و آثار در عرض چند ساعت با رایانه ترسیم می‌شوند.
وی درباره ترسیم و طراحی آثار دیجیتالی توضیح داد: به نظر من، تکنولوژی و کار با رایانه به درد کارهای تبلیغاتی، گرافیکی و اقتصادی می‌خورد اما به درد کارهای هنری نمی‌خورد. سال‌ها قبل، هنرمندانی چون حبیب‌الله صادقی و حسین خسروجردی آثاری را خلق کردند که هنوز ماندگار هستند اما هم‌اکنون، آثاری ترسیم می‌شوند که بعد از چند روز مچاله و دور انداخته می‌شوند چنین آثاری اثرگذار نیستند.
این هنرمند نقاش بیان کرد: هنرشناسان، کار هنری‌ای را که با دست و در طول مدت ۲ یا ۳ ماه خلق می‌شوند، با ارزش می‌دانند. به اعتقاد من، در جامعه هنری، بعد از دفاع مقدس و جنگ تحمیلی هشت ساله، فاتحه هنر خوانده و هر اثری، اثر هنری خوانده شد.
وی در پاسخ به اینکه در این میان، تکلیف آثار هنری جدیدی که خلق می‌شوند، چیست، بیان کرد: به اعتقاد من، آثار هنری جدید، بیننده و خریداری ندارند.
این هنرمند نقاش تصریح کرد: این انتقاد به کلیت هنر است، همچنان‌که روی فیلم‌های کمدی که یکی از یکی بدتر است، سرمایه‌گذاری می‌کنند در حالی‌که هنر و سینمای فاخر شکل دیگری دارد.
شیخی در پایان با انتقاد به آموزش هنر و جایگاه هنر در جامعه دانشگاهی گفت: متاسفانه، وزارتخانه‌های فرهنگ و ارشاد اسلامی و آموزش و پرورش اهمیتی به پرورش هنرمند نمی‌دهند. هنر به یک فروشگاه و دکان تبدیل شده است و هنرمندان در ته جدول قرار دارند. همچنان که امروز ارزش هنری کمتر مورد توجه واقع می‌شود و ورودی دانشکده‌های هنر خالی است چون جوانان به فکر آینده‌شان هستند و می‌خواهند به کاری روی بیاورند که درآمدزا باشد.
