سفیر جمهوری اسلامی ایران در کرواسی در دل‌نوشته‌ای برای حاج حبیب سنگتراش از فرماندهان دفاع مقدس، لشکر بدر و قرارگاه رمضان در سوگ این فرمانده گمنام نشست.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، پرویز اسماعیلی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در زاگرب در نوشته خود آورده است:
سلام حبیب جان
از صبح مویه می کنم و لحظه لحظه خاطره ها را مرور می کنم
غبطه می خورم به ایمان و انسانیت، مرام و رفاقت، و مهربانی و خیرخواهی ات برای همه؛
غبطه می خورم به بزرگ منشی و آقایی ات، به دل پاک و نظر بلندت، به لب خندان و طبع شیرین تو در همه حال؛
به صبر، توکل و امید تو غبطه می خورم و سال‌های گذشته را طی می کنم. سراغ ندارم لحظه‌ای و کمتر از لحظه‌ای نا امید شده باشی، خسته شده باشی یا کم بیاوری یا اصلا کوچکترین گلایه‌ای از هفت‌خانِ نبرد با سرطان بر زبانت جاری شده باشد؛
نه تنها روحیه نباختی که روحیه‌بخش جمع دوستان بودی. تا به آخر، رفع گرفتاری دیگران را بر مشکلات خود ترجیح دادی. از پا هم که افتادی، دست خیلی ها را گرفتی …
رفیق
تو که تا همین چند روز پیش روی تخت بیمارستان و در نفس‌گیرترین مراحل بیماری نیز، حال نداشتی اما با لبخند نابِ همیشگی ات پیگیر حال ما و دوستان بودی؛ باورت نبود که دل ما برای تو تنگ می شود؟!
«رفتی و یادگار تو جز بی کسی نبود
بی نوحه بر مزار خودم گریه می کنم
این شعله خانمان مرا دود می کند
بر روزهای تار خودم گریه می کنم»
حبیب جان
حالا سرت شلوغ است. شهید عباس ورامینی، شهید اسماعیل دقایقی و خیل یاران شهیدت، دوره‌ات کرده اند لابد. یادت هست چه خوش زمزمه می کردی که:
«کاش می شد بچه ها را جمع کرد
سنگر آن روزها را گرم کرد
کاش می شد بار دیگر جبهه رفت
جنگ عشقی کرد و تیری خورد و رفت…»
حالا آرام گرفتی برادر؟ خیالت راحت شد که رفتی و به آنها رسیدی؟
حبیب جان
می دانم
آنقدر بزرگی که باز هم، تو ما را دعا می کنی
باز هم عصرها چایِ مناعت دم می کنی، سفره مهربانی می گسترانی و ما را دور هم جمع می کنی
باز هم کیان و امیر عباس و … را دست نوازش می کشی
حبیب جان
کوتاهی های ما را در رفاقت حلال کن
به خدا می سپارمت،
تا روزی که به تو ملحق شوم.
و آخر …
رفیق اگر «حبیب» باشد، برای او هم می توان با مولایش حسین علیه السلام همنوا شد و از سویدای دل گفت:
«عَلَی الدّنیا بعدک العَفا»
حاج حبیب سنگتراش از فرماندهان شجاع و گمنام دفاع مقدس، لشکر بدر و قرارگاه رمضان (جنگهای نامنظم و چریکی) بود که تا به آخر در نام و عمل «بسیجی ساده» ماند. وی صبحگاه دوشنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۰ مسافر بهشت شد و به قافله یاران شهیدش پیوست.
ایشان همچنین در دوره های مختلف از مدیران ارشد وزارت علوم، دانشگاه خوارزمی، دانشگاه علم و فرهنگ، موسس دانشکده خبر و معاون خبرگزاری ایرنا بود.
گفتنی است مرحوم حبیب سنگتراش پس از سال‌ها رنج سرطان در صبح روز دوشنبه ۲۴ آبان آسمانی شد.
تشییع پیکر پاک این رزمنده دفاع مقدس و جهادگر دانشگاهی روز چهارشنبه ۲۶ آبان ماه ساعت ۱۰ صبح در بهشت زهرای تهران برگزار می‌گردد.
انتهای پیام
سفیر جمهوری اسلامی ایران در کرواسی در دل‌نوشته‌ای برای حاج حبیب سنگتراش از فرماندهان دفاع مقدس، لشکر بدر و قرارگاه رمضان در سوگ این فرمانده گمنام نشست.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، پرویز اسماعیلی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در زاگرب در نوشته خود آورده است:
سلام حبیب جان
از صبح مویه می کنم و لحظه لحظه خاطره ها را مرور می کنم
غبطه می خورم به ایمان و انسانیت، مرام و رفاقت، و مهربانی و خیرخواهی ات برای همه؛
غبطه می خورم به بزرگ منشی و آقایی ات، به دل پاک و نظر بلندت، به لب خندان و طبع شیرین تو در همه حال؛
به صبر، توکل و امید تو غبطه می خورم و سال‌های گذشته را طی می کنم. سراغ ندارم لحظه‌ای و کمتر از لحظه‌ای نا امید شده باشی، خسته شده باشی یا کم بیاوری یا اصلا کوچکترین گلایه‌ای از هفت‌خانِ نبرد با سرطان بر زبانت جاری شده باشد؛
نه تنها روحیه نباختی که روحیه‌بخش جمع دوستان بودی. تا به آخر، رفع گرفتاری دیگران را بر مشکلات خود ترجیح دادی. از پا هم که افتادی، دست خیلی ها را گرفتی …
رفیق
تو که تا همین چند روز پیش روی تخت بیمارستان و در نفس‌گیرترین مراحل بیماری نیز، حال نداشتی اما با لبخند نابِ همیشگی ات پیگیر حال ما و دوستان بودی؛ باورت نبود که دل ما برای تو تنگ می شود؟!
«رفتی و یادگار تو جز بی کسی نبود
بی نوحه بر مزار خودم گریه می کنم
این شعله خانمان مرا دود می کند
بر روزهای تار خودم گریه می کنم»
حبیب جان
حالا سرت شلوغ است. شهید عباس ورامینی، شهید اسماعیل دقایقی و خیل یاران شهیدت، دوره‌ات کرده اند لابد. یادت هست چه خوش زمزمه می کردی که:
«کاش می شد بچه ها را جمع کرد
سنگر آن روزها را گرم کرد
کاش می شد بار دیگر جبهه رفت
جنگ عشقی کرد و تیری خورد و رفت…»
حالا آرام گرفتی برادر؟ خیالت راحت شد که رفتی و به آنها رسیدی؟
حبیب جان
می دانم
آنقدر بزرگی که باز هم، تو ما را دعا می کنی
باز هم عصرها چایِ مناعت دم می کنی، سفره مهربانی می گسترانی و ما را دور هم جمع می کنی
باز هم کیان و امیر عباس و … را دست نوازش می کشی
حبیب جان
کوتاهی های ما را در رفاقت حلال کن
به خدا می سپارمت،
تا روزی که به تو ملحق شوم.
و آخر …
رفیق اگر «حبیب» باشد، برای او هم می توان با مولایش حسین علیه السلام همنوا شد و از سویدای دل گفت:
«عَلَی الدّنیا بعدک العَفا»
حاج حبیب سنگتراش از فرماندهان شجاع و گمنام دفاع مقدس، لشکر بدر و قرارگاه رمضان (جنگهای نامنظم و چریکی) بود که تا به آخر در نام و عمل «بسیجی ساده» ماند. وی صبحگاه دوشنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۰ مسافر بهشت شد و به قافله یاران شهیدش پیوست.
ایشان همچنین در دوره های مختلف از مدیران ارشد وزارت علوم، دانشگاه خوارزمی، دانشگاه علم و فرهنگ، موسس دانشکده خبر و معاون خبرگزاری ایرنا بود.
گفتنی است مرحوم حبیب سنگتراش پس از سال‌ها رنج سرطان در صبح روز دوشنبه ۲۴ آبان آسمانی شد.
تشییع پیکر پاک این رزمنده دفاع مقدس و جهادگر دانشگاهی روز چهارشنبه ۲۶ آبان ماه ساعت ۱۰ صبح در بهشت زهرای تهران برگزار می‌گردد.
انتهای پیام
سفیر جمهوری اسلامی ایران در کرواسی در دل‌نوشته‌ای برای حاج حبیب سنگتراش از فرماندهان دفاع مقدس، لشکر بدر و قرارگاه رمضان در سوگ این فرمانده گمنام نشست.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، پرویز اسماعیلی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در زاگرب در نوشته خود آورده است:
سلام حبیب جان
از صبح مویه می کنم و لحظه لحظه خاطره ها را مرور می کنم
غبطه می خورم به ایمان و انسانیت، مرام و رفاقت، و مهربانی و خیرخواهی ات برای همه؛
غبطه می خورم به بزرگ منشی و آقایی ات، به دل پاک و نظر بلندت، به لب خندان و طبع شیرین تو در همه حال؛
به صبر، توکل و امید تو غبطه می خورم و سال‌های گذشته را طی می کنم. سراغ ندارم لحظه‌ای و کمتر از لحظه‌ای نا امید شده باشی، خسته شده باشی یا کم بیاوری یا اصلا کوچکترین گلایه‌ای از هفت‌خانِ نبرد با سرطان بر زبانت جاری شده باشد؛
نه تنها روحیه نباختی که روحیه‌بخش جمع دوستان بودی. تا به آخر، رفع گرفتاری دیگران را بر مشکلات خود ترجیح دادی. از پا هم که افتادی، دست خیلی ها را گرفتی …
رفیق
تو که تا همین چند روز پیش روی تخت بیمارستان و در نفس‌گیرترین مراحل بیماری نیز، حال نداشتی اما با لبخند نابِ همیشگی ات پیگیر حال ما و دوستان بودی؛ باورت نبود که دل ما برای تو تنگ می شود؟!
«رفتی و یادگار تو جز بی کسی نبود
بی نوحه بر مزار خودم گریه می کنم
این شعله خانمان مرا دود می کند
بر روزهای تار خودم گریه می کنم»
حبیب جان
حالا سرت شلوغ است. شهید عباس ورامینی، شهید اسماعیل دقایقی و خیل یاران شهیدت، دوره‌ات کرده اند لابد. یادت هست چه خوش زمزمه می کردی که:
«کاش می شد بچه ها را جمع کرد
سنگر آن روزها را گرم کرد
کاش می شد بار دیگر جبهه رفت
جنگ عشقی کرد و تیری خورد و رفت…»
حالا آرام گرفتی برادر؟ خیالت راحت شد که رفتی و به آنها رسیدی؟
حبیب جان
می دانم
آنقدر بزرگی که باز هم، تو ما را دعا می کنی
باز هم عصرها چایِ مناعت دم می کنی، سفره مهربانی می گسترانی و ما را دور هم جمع می کنی
باز هم کیان و امیر عباس و … را دست نوازش می کشی
حبیب جان
کوتاهی های ما را در رفاقت حلال کن
به خدا می سپارمت،
تا روزی که به تو ملحق شوم.
و آخر …
رفیق اگر «حبیب» باشد، برای او هم می توان با مولایش حسین علیه السلام همنوا شد و از سویدای دل گفت:
«عَلَی الدّنیا بعدک العَفا»
حاج حبیب سنگتراش از فرماندهان شجاع و گمنام دفاع مقدس، لشکر بدر و قرارگاه رمضان (جنگهای نامنظم و چریکی) بود که تا به آخر در نام و عمل «بسیجی ساده» ماند. وی صبحگاه دوشنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۰ مسافر بهشت شد و به قافله یاران شهیدش پیوست.
ایشان همچنین در دوره های مختلف از مدیران ارشد وزارت علوم، دانشگاه خوارزمی، دانشگاه علم و فرهنگ، موسس دانشکده خبر و معاون خبرگزاری ایرنا بود.
گفتنی است مرحوم حبیب سنگتراش پس از سال‌ها رنج سرطان در صبح روز دوشنبه ۲۴ آبان آسمانی شد.
تشییع پیکر پاک این رزمنده دفاع مقدس و جهادگر دانشگاهی روز چهارشنبه ۲۶ آبان ماه ساعت ۱۰ صبح در بهشت زهرای تهران برگزار می‌گردد.
انتهای پیام
سفیر جمهوری اسلامی ایران در کرواسی در دل‌نوشته‌ای برای حاج حبیب سنگتراش از فرماندهان دفاع مقدس، لشکر بدر و قرارگاه رمضان در سوگ این فرمانده گمنام نشست.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، پرویز اسماعیلی، سفیر جمهوری اسلامی ایران در زاگرب در نوشته خود آورده است:
سلام حبیب جان
از صبح مویه می کنم و لحظه لحظه خاطره ها را مرور می کنم
غبطه می خورم به ایمان و انسانیت، مرام و رفاقت، و مهربانی و خیرخواهی ات برای همه؛
غبطه می خورم به بزرگ منشی و آقایی ات، به دل پاک و نظر بلندت، به لب خندان و طبع شیرین تو در همه حال؛
به صبر، توکل و امید تو غبطه می خورم و سال‌های گذشته را طی می کنم. سراغ ندارم لحظه‌ای و کمتر از لحظه‌ای نا امید شده باشی، خسته شده باشی یا کم بیاوری یا اصلا کوچکترین گلایه‌ای از هفت‌خانِ نبرد با سرطان بر زبانت جاری شده باشد؛
نه تنها روحیه نباختی که روحیه‌بخش جمع دوستان بودی. تا به آخر، رفع گرفتاری دیگران را بر مشکلات خود ترجیح دادی. از پا هم که افتادی، دست خیلی ها را گرفتی …
رفیق
تو که تا همین چند روز پیش روی تخت بیمارستان و در نفس‌گیرترین مراحل بیماری نیز، حال نداشتی اما با لبخند نابِ همیشگی ات پیگیر حال ما و دوستان بودی؛ باورت نبود که دل ما برای تو تنگ می شود؟!
«رفتی و یادگار تو جز بی کسی نبود
بی نوحه بر مزار خودم گریه می کنم
این شعله خانمان مرا دود می کند
بر روزهای تار خودم گریه می کنم»
حبیب جان
حالا سرت شلوغ است. شهید عباس ورامینی، شهید اسماعیل دقایقی و خیل یاران شهیدت، دوره‌ات کرده اند لابد. یادت هست چه خوش زمزمه می کردی که:
«کاش می شد بچه ها را جمع کرد
سنگر آن روزها را گرم کرد
کاش می شد بار دیگر جبهه رفت
جنگ عشقی کرد و تیری خورد و رفت…»
حالا آرام گرفتی برادر؟ خیالت راحت شد که رفتی و به آنها رسیدی؟
حبیب جان
می دانم
آنقدر بزرگی که باز هم، تو ما را دعا می کنی
باز هم عصرها چایِ مناعت دم می کنی، سفره مهربانی می گسترانی و ما را دور هم جمع می کنی
باز هم کیان و امیر عباس و … را دست نوازش می کشی
حبیب جان
کوتاهی های ما را در رفاقت حلال کن
به خدا می سپارمت،
تا روزی که به تو ملحق شوم.
و آخر …
رفیق اگر «حبیب» باشد، برای او هم می توان با مولایش حسین علیه السلام همنوا شد و از سویدای دل گفت:
«عَلَی الدّنیا بعدک العَفا»
حاج حبیب سنگتراش از فرماندهان شجاع و گمنام دفاع مقدس، لشکر بدر و قرارگاه رمضان (جنگهای نامنظم و چریکی) بود که تا به آخر در نام و عمل «بسیجی ساده» ماند. وی صبحگاه دوشنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۰ مسافر بهشت شد و به قافله یاران شهیدش پیوست.
ایشان همچنین در دوره های مختلف از مدیران ارشد وزارت علوم، دانشگاه خوارزمی، دانشگاه علم و فرهنگ، موسس دانشکده خبر و معاون خبرگزاری ایرنا بود.
گفتنی است مرحوم حبیب سنگتراش پس از سال‌ها رنج سرطان در صبح روز دوشنبه ۲۴ آبان آسمانی شد.
تشییع پیکر پاک این رزمنده دفاع مقدس و جهادگر دانشگاهی روز چهارشنبه ۲۶ آبان ماه ساعت ۱۰ صبح در بهشت زهرای تهران برگزار می‌گردد.
انتهای پیام
