به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از هالیوود ریپورتر، جو کاروف طراح گرافیکی که آثار نمادین وی شامل لوگوی اسلحه جیمز باند ۰۰۷، پوسترهای «داستان وست ساید» و «شب یک روز سخت» و تایپوگرافی «آخرین تانگو در پاریس» بود، در حالی که ۱۰۳ ساله بود، از دنیا رفت. وی یک روز مانده به سالگرد تولدش در بخش مراقبت‌های ویژه منهتن درگذشت.
کاروف که تیتراژ آغازین فیلم‌هایی مانند «پلی در دوردست» (۱۹۷۷) ریچارد اتنبورو، «مرگ فروشنده» (۱۹۸۵) ولکر شلوندورف، «خاطرات برایتون بیچ» (۱۹۸۶) ساخته جین ساکس و «آخرین وسوسه‌ی مسیح» (۱۹۸۸) ساخته مارتین اسکورسیزی را ساخته، طراح پوستر هم بود و در میان پوسترهای او پوسترهای ۱۲ فیلم وودی آلن همراه با پوسترهای فیلم‌های «ای بابا، بابای بیچاره»، «مامان تو را در کمد آویزان کرده» و «من خیلی غمگینم» (۱۹۶۳)، «یک مشت دلار» (۱۹۶۴)، «به خاطر چند دلار بیشتر» (۱۹۶۵)، «قهرمان خیلی دیر شده» (۱۹۷۰)، «به من بگو که دوستم داری»، «جونی مون» (۱۹۷۰)، «کاباره» (۱۹۷۲)، «یک زن مجرد» (۱۹۷۸) و «گاندی» (۱۹۸۲) هم جای دارد.
کاروف همچنین لوگو و عنوان‌بندی برنامه های مختلف مانند چندین جلد آلبوم ، المپیک ABC، ای بی سی نیوز را طراحی کرد.
وی در مستندی با عنوان «با طراحی: داستان جو کاروف» گفت: تنها ویژگی که دلش می‌خواست آثارش داشته باشد، حس جوش و خروش بود. این که کارها زندگی داشته باشند، نه این که بی‌حرکت بمانند.
این طراح در طول دوران کاری‌اش برای بیش از ۳۰۰ کمپین تبلیغاتی کار کرد و دیوید چاسمن، مدیر اجرایی یونایتد آرتیستس که او را برای طراحی پوستر فیلم «داستان وست ساید» در سال ۱۹۶۱ استخدام کرد، پس از آن از او خواست تا سربرگ یک نسخه تبلیغاتی مرتبط با اولین فیلم جیمز باند یعنی «دکتر نو»، را طراحی کند.
کاروف گفته بود: وی گفت من به یک چیز تزئینی کوچک نیاز دارم و من می‌دانستم که عنوان باند ۰۰۷ است، و وقتی ۷ را نوشتم، به فکرم رسید که مثل دسته اسلحه است. خیلی خودجوش شکل گرفت، بدون هیچ تلاشی، یک خلاقیت آنی بود.
کاروف با الهام از اسلحه مورد علاقه ایان فلمینگ، یک لوله و ماشه به ۰۰۷ وصل کرد و برای کارش ۳۰۰ دلار دریافت کرد که نرخ متداول برای چنین سفارشی بود و بعدها هیچ حق امتیازی از این همه استفاده از این لوگو دریافت نکرد، هرچند همین لوگو سفارش های زیادی برای او به ارمغان آورد.
جوزف کاروف که ۱۸ آگوست ۱۹۲۱ در نیوجرسی متولد شد، در زمان تحصیل در موسسه پرت بروکلین در رشته طراحی تبلیغات، به طراح گرافیک فرانسوی، ژان کارلو، در ساخت پوستر تبلیغاتی «پاسخ آمریکا! تولید» در سال ۱۹۴۲ برای دفتر اطلاعات جنگ آمریکا کمک کرد و پس از خدمت در جنگ و پایان آن، کارش را با طراحی جلد کتاب شروع کرد و اولین جلدی که شکل داد، جلد کتاب نورمن میلر بود.
وی گفته بود عاشق انجام این کار بود و بیش از همه به این دلیل که فرصتی برای خواندن کتاب به او می‌داد و بعد با تفسیر آن به ارائه طرح جلدی می‌پرداخت که احساس می‌کرد به بهترین شکل آنچه در کتاب بود را بیان می‌کرد.
یکی از کارهای جالب او در پوستر «شب یک روز سخت» از گروه بیتلز، گره زدن دسته گیتار بود. او گفت: صادقانه بگویم، فقط یک هوس بود.
پس از ۱۸ سال فعالیت انفرادی، او در سال ۱۹۶۵ آژانس جی. کاروف اسوشیتس را تأسیس کرد و با ۲۲ کارمندش اغلب به طور هم‌زمان ۱۰ پروژه سینمایی را مدیریت می‌کردند.
وی یک فونت موج‌دار برای فیلم «آخرین تانگو در پاریس» (۱۹۷۲) طراحی کرد و یک قطار را از عنوان پوستر فیلم «سرقت بزرگ قطار» در سال ۱۹۷۸ بیرون کشید.
در ۸۶ سالگی و در سال ۲۰۰۶ او از کار سینما بازنشسته شد تا به نقاشی بپردازد.
کاروف پس از دهه‌ها نادیده گرفته شدن از سوی تهیه‌کنندگان باند، یک ساعت امگا با حکاکی ۰۰۷ از باربارا بروکلی و مایکل جی. ویلسون به عنوان هدیه تولد ۱۰۰ سالگی‌اش دریافت کرد.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از هالیوود ریپورتر، جو کاروف طراح گرافیکی که آثار نمادین وی شامل لوگوی اسلحه جیمز باند ۰۰۷، پوسترهای «داستان وست ساید» و «شب یک روز سخت» و تایپوگرافی «آخرین تانگو در پاریس» بود، در حالی که ۱۰۳ ساله بود، از دنیا رفت. وی یک روز مانده به سالگرد تولدش در بخش مراقبت‌های ویژه منهتن درگذشت.
کاروف که تیتراژ آغازین فیلم‌هایی مانند «پلی در دوردست» (۱۹۷۷) ریچارد اتنبورو، «مرگ فروشنده» (۱۹۸۵) ولکر شلوندورف، «خاطرات برایتون بیچ» (۱۹۸۶) ساخته جین ساکس و «آخرین وسوسه‌ی مسیح» (۱۹۸۸) ساخته مارتین اسکورسیزی را ساخته، طراح پوستر هم بود و در میان پوسترهای او پوسترهای ۱۲ فیلم وودی آلن همراه با پوسترهای فیلم‌های «ای بابا، بابای بیچاره»، «مامان تو را در کمد آویزان کرده» و «من خیلی غمگینم» (۱۹۶۳)، «یک مشت دلار» (۱۹۶۴)، «به خاطر چند دلار بیشتر» (۱۹۶۵)، «قهرمان خیلی دیر شده» (۱۹۷۰)، «به من بگو که دوستم داری»، «جونی مون» (۱۹۷۰)، «کاباره» (۱۹۷۲)، «یک زن مجرد» (۱۹۷۸) و «گاندی» (۱۹۸۲) هم جای دارد.
کاروف همچنین لوگو و عنوان‌بندی برنامه های مختلف مانند چندین جلد آلبوم ، المپیک ABC، ای بی سی نیوز را طراحی کرد.
وی در مستندی با عنوان «با طراحی: داستان جو کاروف» گفت: تنها ویژگی که دلش می‌خواست آثارش داشته باشد، حس جوش و خروش بود. این که کارها زندگی داشته باشند، نه این که بی‌حرکت بمانند.
این طراح در طول دوران کاری‌اش برای بیش از ۳۰۰ کمپین تبلیغاتی کار کرد و دیوید چاسمن، مدیر اجرایی یونایتد آرتیستس که او را برای طراحی پوستر فیلم «داستان وست ساید» در سال ۱۹۶۱ استخدام کرد، پس از آن از او خواست تا سربرگ یک نسخه تبلیغاتی مرتبط با اولین فیلم جیمز باند یعنی «دکتر نو»، را طراحی کند.
کاروف گفته بود: وی گفت من به یک چیز تزئینی کوچک نیاز دارم و من می‌دانستم که عنوان باند ۰۰۷ است، و وقتی ۷ را نوشتم، به فکرم رسید که مثل دسته اسلحه است. خیلی خودجوش شکل گرفت، بدون هیچ تلاشی، یک خلاقیت آنی بود.
کاروف با الهام از اسلحه مورد علاقه ایان فلمینگ، یک لوله و ماشه به ۰۰۷ وصل کرد و برای کارش ۳۰۰ دلار دریافت کرد که نرخ متداول برای چنین سفارشی بود و بعدها هیچ حق امتیازی از این همه استفاده از این لوگو دریافت نکرد، هرچند همین لوگو سفارش های زیادی برای او به ارمغان آورد.
جوزف کاروف که ۱۸ آگوست ۱۹۲۱ در نیوجرسی متولد شد، در زمان تحصیل در موسسه پرت بروکلین در رشته طراحی تبلیغات، به طراح گرافیک فرانسوی، ژان کارلو، در ساخت پوستر تبلیغاتی «پاسخ آمریکا! تولید» در سال ۱۹۴۲ برای دفتر اطلاعات جنگ آمریکا کمک کرد و پس از خدمت در جنگ و پایان آن، کارش را با طراحی جلد کتاب شروع کرد و اولین جلدی که شکل داد، جلد کتاب نورمن میلر بود.
وی گفته بود عاشق انجام این کار بود و بیش از همه به این دلیل که فرصتی برای خواندن کتاب به او می‌داد و بعد با تفسیر آن به ارائه طرح جلدی می‌پرداخت که احساس می‌کرد به بهترین شکل آنچه در کتاب بود را بیان می‌کرد.
یکی از کارهای جالب او در پوستر «شب یک روز سخت» از گروه بیتلز، گره زدن دسته گیتار بود. او گفت: صادقانه بگویم، فقط یک هوس بود.
پس از ۱۸ سال فعالیت انفرادی، او در سال ۱۹۶۵ آژانس جی. کاروف اسوشیتس را تأسیس کرد و با ۲۲ کارمندش اغلب به طور هم‌زمان ۱۰ پروژه سینمایی را مدیریت می‌کردند.
وی یک فونت موج‌دار برای فیلم «آخرین تانگو در پاریس» (۱۹۷۲) طراحی کرد و یک قطار را از عنوان پوستر فیلم «سرقت بزرگ قطار» در سال ۱۹۷۸ بیرون کشید.
در ۸۶ سالگی و در سال ۲۰۰۶ او از کار سینما بازنشسته شد تا به نقاشی بپردازد.
کاروف پس از دهه‌ها نادیده گرفته شدن از سوی تهیه‌کنندگان باند، یک ساعت امگا با حکاکی ۰۰۷ از باربارا بروکلی و مایکل جی. ویلسون به عنوان هدیه تولد ۱۰۰ سالگی‌اش دریافت کرد.
