مردم شیلی، امروز (یکشنبه) در انتخاباتی شرکت می‌کنند که شاید حساس‌ترین انتخابات دهه‌های اخیر این کشور باشد. دو کاندیدای این انتخابات، از حقوق بازنشستگی و خصوصی‌سازی گرفته تا حقوق بشر، چشم‌اندازهای بسیار متفاوتی برای آینده شیلی دارند.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری رویترز، گابریل بوریک، رهبر سابق ۳۵ ساله اعتراضات دانشجویی، وعده تغییرات اجتماعی را داده و در نظرسنجی‌های پیش از انتخابات، پیشتاز بوده است؛ در مقابل، خوزه آنتونیو کاست، یک وکیل بسیار محافظه‌کار قرار دارد که با وعده‌هایش مبنی بر برقراری نظم و قانون، طرفداران زیادی پیدا کرده است.
روز گذشته، کاست در یادداشتی با اشاره به وعده “تغییر با نظم و ثبات” خودش و برنامه “دگرگونی تمام عیار” رقیبش، یعنی بوریک، گفت: دو الگوی این ملت، رو در روی یکدیگر قرار دارند.
هیچ یک از این دو کاندیدا، متعلق به جریان اصلی سیاسی مرکزی این کشور نیستند، جریانی که از بازگشت دموکراسی از سال ۱۹۹۰ در شیلی قدرت را در دست داشته است؛ تا پیش از آن، شیلی چندین سال تحت استبداد نظامی ژنرال آگوستو پینوشه بود.
در دور اول انتخابات در ماه نوامبر، هیچ یک از این دو نامزد نتوانست بیش از ۳۰ درصد آرا را به خود اختصاص دهد و از آن زمان، آنها سخت در تلاش بوده‌اند تا نظر رای‌دهندگان مردد میانه‌رو را به خود جلب کنند.
طرفداران بوریک می‌گویند که او در الگوی اقتصادی بازار محور این کشور اصلاحات اساسی ایجاد خواهد کرد، الگویی که به زمان پینوشه بازمی‌گردد و گرچه رشد اقتصادی خوبی برای این کشور ۱۹ میلیونی سرشار از معادن مس به دنبال داشته، اما اختلاف طبقاتی را به شدت افزایش داده است.
بوریک که از دل اعتراضات دانشجویی سال ۲۰۱۱ شیلی سربرآورد، در نامه‌ای سرگشاده وعده داد که دولتش، تغییراتی را اعمال خواهد کرد که مردم شیلی در قیام‌هایی اجتماعی گسترده خود در سال ۲۰۱۹ خواستار آن بودند.
از طرف دیگر، کاست از میراث پینوشه دفاع کرده و از بوریک به دلیل اتحادش با حزب کمونیست در ائتلاف گسترده‌اش به شدت انتقاد کرده است، ائتلافی که به دل رای‌دهندگان نشسته است.
انتهای پیام
مردم شیلی، امروز (یکشنبه) در انتخاباتی شرکت می‌کنند که شاید حساس‌ترین انتخابات دهه‌های اخیر این کشور باشد. دو کاندیدای این انتخابات، از حقوق بازنشستگی و خصوصی‌سازی گرفته تا حقوق بشر، چشم‌اندازهای بسیار متفاوتی برای آینده شیلی دارند.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری رویترز، گابریل بوریک، رهبر سابق ۳۵ ساله اعتراضات دانشجویی، وعده تغییرات اجتماعی را داده و در نظرسنجی‌های پیش از انتخابات، پیشتاز بوده است؛ در مقابل، خوزه آنتونیو کاست، یک وکیل بسیار محافظه‌کار قرار دارد که با وعده‌هایش مبنی بر برقراری نظم و قانون، طرفداران زیادی پیدا کرده است.
روز گذشته، کاست در یادداشتی با اشاره به وعده “تغییر با نظم و ثبات” خودش و برنامه “دگرگونی تمام عیار” رقیبش، یعنی بوریک، گفت: دو الگوی این ملت، رو در روی یکدیگر قرار دارند.
هیچ یک از این دو کاندیدا، متعلق به جریان اصلی سیاسی مرکزی این کشور نیستند، جریانی که از بازگشت دموکراسی از سال ۱۹۹۰ در شیلی قدرت را در دست داشته است؛ تا پیش از آن، شیلی چندین سال تحت استبداد نظامی ژنرال آگوستو پینوشه بود.
در دور اول انتخابات در ماه نوامبر، هیچ یک از این دو نامزد نتوانست بیش از ۳۰ درصد آرا را به خود اختصاص دهد و از آن زمان، آنها سخت در تلاش بوده‌اند تا نظر رای‌دهندگان مردد میانه‌رو را به خود جلب کنند.
طرفداران بوریک می‌گویند که او در الگوی اقتصادی بازار محور این کشور اصلاحات اساسی ایجاد خواهد کرد، الگویی که به زمان پینوشه بازمی‌گردد و گرچه رشد اقتصادی خوبی برای این کشور ۱۹ میلیونی سرشار از معادن مس به دنبال داشته، اما اختلاف طبقاتی را به شدت افزایش داده است.
بوریک که از دل اعتراضات دانشجویی سال ۲۰۱۱ شیلی سربرآورد، در نامه‌ای سرگشاده وعده داد که دولتش، تغییراتی را اعمال خواهد کرد که مردم شیلی در قیام‌هایی اجتماعی گسترده خود در سال ۲۰۱۹ خواستار آن بودند.
از طرف دیگر، کاست از میراث پینوشه دفاع کرده و از بوریک به دلیل اتحادش با حزب کمونیست در ائتلاف گسترده‌اش به شدت انتقاد کرده است، ائتلافی که به دل رای‌دهندگان نشسته است.
انتهای پیام
مردم شیلی، امروز (یکشنبه) در انتخاباتی شرکت می‌کنند که شاید حساس‌ترین انتخابات دهه‌های اخیر این کشور باشد. دو کاندیدای این انتخابات، از حقوق بازنشستگی و خصوصی‌سازی گرفته تا حقوق بشر، چشم‌اندازهای بسیار متفاوتی برای آینده شیلی دارند.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری رویترز، گابریل بوریک، رهبر سابق ۳۵ ساله اعتراضات دانشجویی، وعده تغییرات اجتماعی را داده و در نظرسنجی‌های پیش از انتخابات، پیشتاز بوده است؛ در مقابل، خوزه آنتونیو کاست، یک وکیل بسیار محافظه‌کار قرار دارد که با وعده‌هایش مبنی بر برقراری نظم و قانون، طرفداران زیادی پیدا کرده است.
روز گذشته، کاست در یادداشتی با اشاره به وعده “تغییر با نظم و ثبات” خودش و برنامه “دگرگونی تمام عیار” رقیبش، یعنی بوریک، گفت: دو الگوی این ملت، رو در روی یکدیگر قرار دارند.
هیچ یک از این دو کاندیدا، متعلق به جریان اصلی سیاسی مرکزی این کشور نیستند، جریانی که از بازگشت دموکراسی از سال ۱۹۹۰ در شیلی قدرت را در دست داشته است؛ تا پیش از آن، شیلی چندین سال تحت استبداد نظامی ژنرال آگوستو پینوشه بود.
در دور اول انتخابات در ماه نوامبر، هیچ یک از این دو نامزد نتوانست بیش از ۳۰ درصد آرا را به خود اختصاص دهد و از آن زمان، آنها سخت در تلاش بوده‌اند تا نظر رای‌دهندگان مردد میانه‌رو را به خود جلب کنند.
طرفداران بوریک می‌گویند که او در الگوی اقتصادی بازار محور این کشور اصلاحات اساسی ایجاد خواهد کرد، الگویی که به زمان پینوشه بازمی‌گردد و گرچه رشد اقتصادی خوبی برای این کشور ۱۹ میلیونی سرشار از معادن مس به دنبال داشته، اما اختلاف طبقاتی را به شدت افزایش داده است.
بوریک که از دل اعتراضات دانشجویی سال ۲۰۱۱ شیلی سربرآورد، در نامه‌ای سرگشاده وعده داد که دولتش، تغییراتی را اعمال خواهد کرد که مردم شیلی در قیام‌هایی اجتماعی گسترده خود در سال ۲۰۱۹ خواستار آن بودند.
از طرف دیگر، کاست از میراث پینوشه دفاع کرده و از بوریک به دلیل اتحادش با حزب کمونیست در ائتلاف گسترده‌اش به شدت انتقاد کرده است، ائتلافی که به دل رای‌دهندگان نشسته است.
انتهای پیام
مردم شیلی، امروز (یکشنبه) در انتخاباتی شرکت می‌کنند که شاید حساس‌ترین انتخابات دهه‌های اخیر این کشور باشد. دو کاندیدای این انتخابات، از حقوق بازنشستگی و خصوصی‌سازی گرفته تا حقوق بشر، چشم‌اندازهای بسیار متفاوتی برای آینده شیلی دارند.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، به نقل از خبرگزاری رویترز، گابریل بوریک، رهبر سابق ۳۵ ساله اعتراضات دانشجویی، وعده تغییرات اجتماعی را داده و در نظرسنجی‌های پیش از انتخابات، پیشتاز بوده است؛ در مقابل، خوزه آنتونیو کاست، یک وکیل بسیار محافظه‌کار قرار دارد که با وعده‌هایش مبنی بر برقراری نظم و قانون، طرفداران زیادی پیدا کرده است.
روز گذشته، کاست در یادداشتی با اشاره به وعده “تغییر با نظم و ثبات” خودش و برنامه “دگرگونی تمام عیار” رقیبش، یعنی بوریک، گفت: دو الگوی این ملت، رو در روی یکدیگر قرار دارند.
هیچ یک از این دو کاندیدا، متعلق به جریان اصلی سیاسی مرکزی این کشور نیستند، جریانی که از بازگشت دموکراسی از سال ۱۹۹۰ در شیلی قدرت را در دست داشته است؛ تا پیش از آن، شیلی چندین سال تحت استبداد نظامی ژنرال آگوستو پینوشه بود.
در دور اول انتخابات در ماه نوامبر، هیچ یک از این دو نامزد نتوانست بیش از ۳۰ درصد آرا را به خود اختصاص دهد و از آن زمان، آنها سخت در تلاش بوده‌اند تا نظر رای‌دهندگان مردد میانه‌رو را به خود جلب کنند.
طرفداران بوریک می‌گویند که او در الگوی اقتصادی بازار محور این کشور اصلاحات اساسی ایجاد خواهد کرد، الگویی که به زمان پینوشه بازمی‌گردد و گرچه رشد اقتصادی خوبی برای این کشور ۱۹ میلیونی سرشار از معادن مس به دنبال داشته، اما اختلاف طبقاتی را به شدت افزایش داده است.
بوریک که از دل اعتراضات دانشجویی سال ۲۰۱۱ شیلی سربرآورد، در نامه‌ای سرگشاده وعده داد که دولتش، تغییراتی را اعمال خواهد کرد که مردم شیلی در قیام‌هایی اجتماعی گسترده خود در سال ۲۰۱۹ خواستار آن بودند.
از طرف دیگر، کاست از میراث پینوشه دفاع کرده و از بوریک به دلیل اتحادش با حزب کمونیست در ائتلاف گسترده‌اش به شدت انتقاد کرده است، ائتلافی که به دل رای‌دهندگان نشسته است.
انتهای پیام
