اگرچه افراط، تفریط، اغراق و ناهماهنگی از اصلی ترین مولفه های یک اثر گروتسک است که با یک پس زمینه سیاه و تلخ، حرف های جدی خود را با بیانی متفاوت به مخاطب خود ارائه می دهد اما در دومین ساخته حسین نمازی این مولفه ها به خوبی در کنار هم نمی نشیند و فیلم چندان جدی به نظر نمی رسد.
فیلم بیشتر از آنکه مخاطب را به سمت و سوی یک فضای متضاد و ناهمگون اما حساب شده و هدفمند سوق دهد، در یک روایت آشفته اسیر می کند.
آنچه مسلم است در شادروان بیش از آنکه موقعیت ایجاد شده مخاطب را درگیر کند، این شوخی های کلامی است که با تکه پرانی خود را نمایان می کند و چندان عمیق نمی شود.
فیلمی که تکلیفش با خودش روشن نیست
شاید اگر نمازی تکلیف خود را روشن کرده بود و کاملاً به سمت یک اثر کمدی می رفت موفق تر بود تا اینکه با خرده روایت های عاشقانه و عاطفی در فیلم بخواهد اثر خود را موجه جلوه کند، خرده روایت هایی که همگی در سطح می مانند و به راحتی نیز در فیلم محو می شوند.
فیلم حتی لحظات قابل تأملی همچون دزدیدن جنازه پدر از بیمارستان را که به خودی خود موقعیتی بسیار درگیر کننده می توانست برای مخاطب باشد، در یک لودگی پوچ به فنا می دهد و تصویری کاریکاتوری از خود به جا می گذارد.
شادروان پر از لحظاتی است که در حد یک لطیفه می ماند یا همتراز با گوشه هایی از سریال های طنز عرض اندام می کند.
تنها چیزی که ساخته جدید حسین نمازی را تا اندازه ای سر پا نگه می دارد، بازی خوب نازنین بیاتی و بهرنگ علوی است که نسبت به دیگر بازیگران فیلم یک سر و گردن جلو حرکت می کنند و اگر لحظاتی را نیز خلق می کنند برای مخاطب باورپذیر می شود.
به گزارش دانشجو اینترنشنال، چهلمین جشنواره فیلم فجر با حضور ۲۲ فیلم در بخش «سودای سیمرغ»، ۱۰ فیلم در بخش «فیلم کوتاه» و هشت فیلم در بخش «مستند» از ۱۱ تا ۲۲ بهمن به دبیری مسعود نقاش‌زاده در برج میلاد به عنوان خانه جشنواره، برگزار می‌شود. فیلم‌های این دوره از جشنواره در سینماهای ۳۱ استان در سراسر کشور اکران خواهد شد.
چراغ جشنواره فیلم فجر در روز نخست با ۲ فیلم بیرو و مرد بازنده روشن شد و در روز دوم نیز فیلم های علفزار و شادروان به نمایش درآمدند. امروز چهارشنبه ۱۳ بهمن ماه و در سومین روز از جشنواره، ۲ فیلم برف آخر و لایه های دروغ به نمایش درآمد.
