به گزارش “دانشجو اینترنشنال”، برخى از هواداران استقلال بر این باور هستند که این باشگاه نباید مظاهرى را به سپاهان واگذار مى کرد اما صدرنشین جدول لیگ چرا با این انتقال موافقت کرد؟
آنچه مسلم است مظاهرى حاضر به انتقال به فولاد نبود و تقریبا هیچ باشگاه دیگرى به جز فولاد، سپاهان، گل‌گهر و البته پرسپولیس توان پرداخت دستمزد او را نداشت، پس سه راه حل براى استقلالى ها باقى مى ماند.
اول اینکه مظاهرى را حفظ مى کردند ؛ راهى که با احتساب حدود ۵ میلیارد مطالبات قبلى و نزدیک به 5 میلیارد از دستمزد باقیمانده این فصل تقریبا نزدیک به ١٠ میلیارد براى استقلال هزینه داشت. ١٠ میلیارد براى دروازه بانی که مجیدى به او اعتقاد نداشت و در نیم فصل اول تنها یک بار آنهم به عنوان یار تعویضی به میدان رفت و شاید در نیم فصل دوم هم چنین سرنوشتى برایش تکرار مى شد.
راه دوم این بود که استقلال مطالبات رشید و دستمزد او را به موقع پرداخت نمى‌کرد؛ مظاهرى ٢٣ دى ماه اخطار فسخ قرارداد را به کمیته تعیین وضعیت فدراسیون فوتبال ارائه داده بود و اگر تا ٢٣ بهمن بخش دیگرى از مبلغ قراردادش را دریافت نمى‌کرد با فسخ قرارداد هم مى توانست کلیه مطالباتش را با شکایت از استقلال دریافت کرده و همان هزینه 10 میلیاردى را به این باشگاه تحمیل کند و هم با در دست داشتن رضایتنامه به هر باشگاهى که مایل بود حتى پرسپولیس ملحق شود!
راه حل سوم براى آبى ها موافقت با جدایى مسالمت آمیز رشید بود که البته بدون دریافت مبلغى به عنوان رضایتنامه و یا امکان معاوضه با بازیکنى از سپاهان انجام شد اما سود استقلال از این معامله که به اندازه دریافت مبلغ رضایتنامه ارزش داشت کاهش 10 میلیارد از هزینه هاى فصل جارى این باشگاه براى پرداخت به مظاهرى بود که ظاهرا تصمیم درست و عاقلانه اى به نظر مى‌رسید و در واقع آبى ها چاره اى به جز موافقت با این انتقال نداشتند.
در نهایت هم رشید شانس بازى در یک تیم بزرگ را پیدا کرد هم پرونده شکایت تازه اى در فدراسیون گشوده نشد و هم استقلال براى حفظ دروازه بان سوم خودش نزدیک به 10 میلیارد تومان پرداخت نکرد.
به گزارش “دانشجو اینترنشنال”، برخى از هواداران استقلال بر این باور هستند که این باشگاه نباید مظاهرى را به سپاهان واگذار مى کرد اما صدرنشین جدول لیگ چرا با این انتقال موافقت کرد؟
آنچه مسلم است مظاهرى حاضر به انتقال به فولاد نبود و تقریبا هیچ باشگاه دیگرى به جز فولاد، سپاهان، گل‌گهر و البته پرسپولیس توان پرداخت دستمزد او را نداشت، پس سه راه حل براى استقلالى ها باقى مى ماند.
اول اینکه مظاهرى را حفظ مى کردند ؛ راهى که با احتساب حدود ۵ میلیارد مطالبات قبلى و نزدیک به 5 میلیارد از دستمزد باقیمانده این فصل تقریبا نزدیک به ١٠ میلیارد براى استقلال هزینه داشت. ١٠ میلیارد براى دروازه بانی که مجیدى به او اعتقاد نداشت و در نیم فصل اول تنها یک بار آنهم به عنوان یار تعویضی به میدان رفت و شاید در نیم فصل دوم هم چنین سرنوشتى برایش تکرار مى شد.
راه دوم این بود که استقلال مطالبات رشید و دستمزد او را به موقع پرداخت نمى‌کرد؛ مظاهرى ٢٣ دى ماه اخطار فسخ قرارداد را به کمیته تعیین وضعیت فدراسیون فوتبال ارائه داده بود و اگر تا ٢٣ بهمن بخش دیگرى از مبلغ قراردادش را دریافت نمى‌کرد با فسخ قرارداد هم مى توانست کلیه مطالباتش را با شکایت از استقلال دریافت کرده و همان هزینه 10 میلیاردى را به این باشگاه تحمیل کند و هم با در دست داشتن رضایتنامه به هر باشگاهى که مایل بود حتى پرسپولیس ملحق شود!
راه حل سوم براى آبى ها موافقت با جدایى مسالمت آمیز رشید بود که البته بدون دریافت مبلغى به عنوان رضایتنامه و یا امکان معاوضه با بازیکنى از سپاهان انجام شد اما سود استقلال از این معامله که به اندازه دریافت مبلغ رضایتنامه ارزش داشت کاهش 10 میلیارد از هزینه هاى فصل جارى این باشگاه براى پرداخت به مظاهرى بود که ظاهرا تصمیم درست و عاقلانه اى به نظر مى‌رسید و در واقع آبى ها چاره اى به جز موافقت با این انتقال نداشتند.
در نهایت هم رشید شانس بازى در یک تیم بزرگ را پیدا کرد هم پرونده شکایت تازه اى در فدراسیون گشوده نشد و هم استقلال براى حفظ دروازه بان سوم خودش نزدیک به 10 میلیارد تومان پرداخت نکرد.
به گزارش “دانشجو اینترنشنال”، برخى از هواداران استقلال بر این باور هستند که این باشگاه نباید مظاهرى را به سپاهان واگذار مى کرد اما صدرنشین جدول لیگ چرا با این انتقال موافقت کرد؟
آنچه مسلم است مظاهرى حاضر به انتقال به فولاد نبود و تقریبا هیچ باشگاه دیگرى به جز فولاد، سپاهان، گل‌گهر و البته پرسپولیس توان پرداخت دستمزد او را نداشت، پس سه راه حل براى استقلالى ها باقى مى ماند.
اول اینکه مظاهرى را حفظ مى کردند ؛ راهى که با احتساب حدود ۵ میلیارد مطالبات قبلى و نزدیک به 5 میلیارد از دستمزد باقیمانده این فصل تقریبا نزدیک به ١٠ میلیارد براى استقلال هزینه داشت. ١٠ میلیارد براى دروازه بانی که مجیدى به او اعتقاد نداشت و در نیم فصل اول تنها یک بار آنهم به عنوان یار تعویضی به میدان رفت و شاید در نیم فصل دوم هم چنین سرنوشتى برایش تکرار مى شد.
راه دوم این بود که استقلال مطالبات رشید و دستمزد او را به موقع پرداخت نمى‌کرد؛ مظاهرى ٢٣ دى ماه اخطار فسخ قرارداد را به کمیته تعیین وضعیت فدراسیون فوتبال ارائه داده بود و اگر تا ٢٣ بهمن بخش دیگرى از مبلغ قراردادش را دریافت نمى‌کرد با فسخ قرارداد هم مى توانست کلیه مطالباتش را با شکایت از استقلال دریافت کرده و همان هزینه 10 میلیاردى را به این باشگاه تحمیل کند و هم با در دست داشتن رضایتنامه به هر باشگاهى که مایل بود حتى پرسپولیس ملحق شود!
راه حل سوم براى آبى ها موافقت با جدایى مسالمت آمیز رشید بود که البته بدون دریافت مبلغى به عنوان رضایتنامه و یا امکان معاوضه با بازیکنى از سپاهان انجام شد اما سود استقلال از این معامله که به اندازه دریافت مبلغ رضایتنامه ارزش داشت کاهش 10 میلیارد از هزینه هاى فصل جارى این باشگاه براى پرداخت به مظاهرى بود که ظاهرا تصمیم درست و عاقلانه اى به نظر مى‌رسید و در واقع آبى ها چاره اى به جز موافقت با این انتقال نداشتند.
در نهایت هم رشید شانس بازى در یک تیم بزرگ را پیدا کرد هم پرونده شکایت تازه اى در فدراسیون گشوده نشد و هم استقلال براى حفظ دروازه بان سوم خودش نزدیک به 10 میلیارد تومان پرداخت نکرد.
به گزارش “دانشجو اینترنشنال”، برخى از هواداران استقلال بر این باور هستند که این باشگاه نباید مظاهرى را به سپاهان واگذار مى کرد اما صدرنشین جدول لیگ چرا با این انتقال موافقت کرد؟
آنچه مسلم است مظاهرى حاضر به انتقال به فولاد نبود و تقریبا هیچ باشگاه دیگرى به جز فولاد، سپاهان، گل‌گهر و البته پرسپولیس توان پرداخت دستمزد او را نداشت، پس سه راه حل براى استقلالى ها باقى مى ماند.
اول اینکه مظاهرى را حفظ مى کردند ؛ راهى که با احتساب حدود ۵ میلیارد مطالبات قبلى و نزدیک به 5 میلیارد از دستمزد باقیمانده این فصل تقریبا نزدیک به ١٠ میلیارد براى استقلال هزینه داشت. ١٠ میلیارد براى دروازه بانی که مجیدى به او اعتقاد نداشت و در نیم فصل اول تنها یک بار آنهم به عنوان یار تعویضی به میدان رفت و شاید در نیم فصل دوم هم چنین سرنوشتى برایش تکرار مى شد.
راه دوم این بود که استقلال مطالبات رشید و دستمزد او را به موقع پرداخت نمى‌کرد؛ مظاهرى ٢٣ دى ماه اخطار فسخ قرارداد را به کمیته تعیین وضعیت فدراسیون فوتبال ارائه داده بود و اگر تا ٢٣ بهمن بخش دیگرى از مبلغ قراردادش را دریافت نمى‌کرد با فسخ قرارداد هم مى توانست کلیه مطالباتش را با شکایت از استقلال دریافت کرده و همان هزینه 10 میلیاردى را به این باشگاه تحمیل کند و هم با در دست داشتن رضایتنامه به هر باشگاهى که مایل بود حتى پرسپولیس ملحق شود!
راه حل سوم براى آبى ها موافقت با جدایى مسالمت آمیز رشید بود که البته بدون دریافت مبلغى به عنوان رضایتنامه و یا امکان معاوضه با بازیکنى از سپاهان انجام شد اما سود استقلال از این معامله که به اندازه دریافت مبلغ رضایتنامه ارزش داشت کاهش 10 میلیارد از هزینه هاى فصل جارى این باشگاه براى پرداخت به مظاهرى بود که ظاهرا تصمیم درست و عاقلانه اى به نظر مى‌رسید و در واقع آبى ها چاره اى به جز موافقت با این انتقال نداشتند.
در نهایت هم رشید شانس بازى در یک تیم بزرگ را پیدا کرد هم پرونده شکایت تازه اى در فدراسیون گشوده نشد و هم استقلال براى حفظ دروازه بان سوم خودش نزدیک به 10 میلیارد تومان پرداخت نکرد.
