چرا عربستان نفت روسیه را می‌خرد؟

به گزارش ایسنا، پایگاه آمریکن تینکر می‌نویسد: “شاید بتوان فرستادن نفت به عربستان را مصداق ضرب المثل قدیمی انگلیسی “زغال سنگ به نیوکاسل بفرست” (معادل زیره به کرمان فرستادن) دانست. اما اینکه عربستان به عنوان تولیدکننده شماره دوی نفت در جهان مقادیر قابل توجه و رو به افزایشی نفت از روسیه وارد می کند دلیل دارد. و این در عین حال به زیانباری و بیهودگی تحریم‌هایی که با پرچمداری دولت جو بایدن علیه فروش نفت روسیه اعمال شدند، اشاره دارد؛ تحریمهایی که در عین حال موجب افزایش قیمت نفت خام شدند.

نفت محصولی است که در بازارهای جهانی فروخته می شود. تلاش برای محدود کردن فروش محصول از طریق امتناع از خرید نفت از تولیدکننده‌ای مانند روسیه به این معنا نیست که نفت روسیه زمینگیر یا در انبارها انباشته می‌شود. این فقط به این معنی است که نفت روسیه خریداران دیگری پیدا خواهد کرد که اندکی کمتر از آنچه روسیه بدون تحریم ها از بابتش عایدی دریافت می کرد، پرداخت خواهند کرد.

اما در ادامه کشورهای اعمال کننده تحریم‌ها مجبور می شوند برای تامین نفت به جاهای دیگری مراجعه کنند و مجبور می شوند در این مسیر پول بیشتری بپردازند و به این ترتیب قیمت نفت در بازار جهانی بالا می رود. وقتی جو بایدن دوست دارد روند افزایشی اخیر قیمت نفت در جهان را “افزایش قیمت پوتین” صدا بزند منظورش این است.

در همین حال، عربستان سعودی نفت روسیه را با تخفیف نسبت به قیمت‌های بالاتر جهانی ناشی از اعمال تحریم‌ها (و در عین حال محدودیت‌های دولت بایدن بر اکتشاف، تولید و حمل و نقل نفت در آمریکا به عنوان یک موضوع جداگانه‌) خریداری می‌کند. عربستان سعودی از نفت روسیه به عنوان سوخت برای تولید برق استفاده می کند.

 و زیبایی این وضعیت این است که اگر شما عربستان سعودی را در نظر بگیرید (جایی که بایدن قبل از عزیمتش به آنجا به منظور التماس کردن برای افزایش تولید نفت قول میداد آنجا را یک کشور مطرود کند) می‌بینید که این کشور می‌تواند نفتی را که برای تولید برق استفاده می‌کرد در بازار جهانی نفت بفروشد و قیمت‌های بسیار بالاتری نسبت به آنچه به روسیه می‌پردازد به همراه قیمت‌های بسیار بالاتری نسبت به قیمتهای قبل از اعمال تحریم‌ها به دست آورد.

به این ترتیب در اینجا روسیه برنده است چون هم دارد تحریم ها را دور میزند و هم در مجموع قیمت های بسیار بالاتر برای صادرات نفت (و گاز) خود نسبت به قبل از تحریم ها به دست می آورد. عربستان سعودی هم برنده است چون با قیمت‌های بالاتر می‌فروشد و نفت ارزان وارد می‌کند. این کشور نفتی که قبلاً برای تولید برق در نظر گرفته می‌شد را با قیمت‌های بالاتری نسبت به هزینه وارداتش می فروشد.

پس چه کسی در اینجا بازنده است؟ این من و شما و مصرف کنندگان نفت در سراسر جهان خواهیم بود، به ویژه در کشورهایی که روسیه را تحریم می کنند.

تحریم‌ها در واقع زیانبار و احمقانه هستند – همانطور که این زیانباری در مورد بسیاری از ابتکارات سیاست خارجی دیگر دولت بایدن صادق است.»

انتهای پیام

به گزارش ایسنا، پایگاه آمریکن تینکر می‌نویسد: “شاید بتوان فرستادن نفت به عربستان را مصداق ضرب المثل قدیمی انگلیسی “زغال سنگ به نیوکاسل بفرست” (معادل زیره به کرمان فرستادن) دانست. اما اینکه عربستان به عنوان تولیدکننده شماره دوی نفت در جهان مقادیر قابل توجه و رو به افزایشی نفت از روسیه وارد می کند دلیل دارد. و این در عین حال به زیانباری و بیهودگی تحریم‌هایی که با پرچمداری دولت جو بایدن علیه فروش نفت روسیه اعمال شدند، اشاره دارد؛ تحریمهایی که در عین حال موجب افزایش قیمت نفت خام شدند.

نفت محصولی است که در بازارهای جهانی فروخته می شود. تلاش برای محدود کردن فروش محصول از طریق امتناع از خرید نفت از تولیدکننده‌ای مانند روسیه به این معنا نیست که نفت روسیه زمینگیر یا در انبارها انباشته می‌شود. این فقط به این معنی است که نفت روسیه خریداران دیگری پیدا خواهد کرد که اندکی کمتر از آنچه روسیه بدون تحریم ها از بابتش عایدی دریافت می کرد، پرداخت خواهند کرد.

اما در ادامه کشورهای اعمال کننده تحریم‌ها مجبور می شوند برای تامین نفت به جاهای دیگری مراجعه کنند و مجبور می شوند در این مسیر پول بیشتری بپردازند و به این ترتیب قیمت نفت در بازار جهانی بالا می رود. وقتی جو بایدن دوست دارد روند افزایشی اخیر قیمت نفت در جهان را “افزایش قیمت پوتین” صدا بزند منظورش این است.

در همین حال، عربستان سعودی نفت روسیه را با تخفیف نسبت به قیمت‌های بالاتر جهانی ناشی از اعمال تحریم‌ها (و در عین حال محدودیت‌های دولت بایدن بر اکتشاف، تولید و حمل و نقل نفت در آمریکا به عنوان یک موضوع جداگانه‌) خریداری می‌کند. عربستان سعودی از نفت روسیه به عنوان سوخت برای تولید برق استفاده می کند.

 و زیبایی این وضعیت این است که اگر شما عربستان سعودی را در نظر بگیرید (جایی که بایدن قبل از عزیمتش به آنجا به منظور التماس کردن برای افزایش تولید نفت قول میداد آنجا را یک کشور مطرود کند) می‌بینید که این کشور می‌تواند نفتی را که برای تولید برق استفاده می‌کرد در بازار جهانی نفت بفروشد و قیمت‌های بسیار بالاتری نسبت به آنچه به روسیه می‌پردازد به همراه قیمت‌های بسیار بالاتری نسبت به قیمتهای قبل از اعمال تحریم‌ها به دست آورد.

به این ترتیب در اینجا روسیه برنده است چون هم دارد تحریم ها را دور میزند و هم در مجموع قیمت های بسیار بالاتر برای صادرات نفت (و گاز) خود نسبت به قبل از تحریم ها به دست می آورد. عربستان سعودی هم برنده است چون با قیمت‌های بالاتر می‌فروشد و نفت ارزان وارد می‌کند. این کشور نفتی که قبلاً برای تولید برق در نظر گرفته می‌شد را با قیمت‌های بالاتری نسبت به هزینه وارداتش می فروشد.

پس چه کسی در اینجا بازنده است؟ این من و شما و مصرف کنندگان نفت در سراسر جهان خواهیم بود، به ویژه در کشورهایی که روسیه را تحریم می کنند.

تحریم‌ها در واقع زیانبار و احمقانه هستند – همانطور که این زیانباری در مورد بسیاری از ابتکارات سیاست خارجی دیگر دولت بایدن صادق است.»

انتهای پیام

به گزارش ایسنا، پایگاه آمریکن تینکر می‌نویسد: “شاید بتوان فرستادن نفت به عربستان را مصداق ضرب المثل قدیمی انگلیسی “زغال سنگ به نیوکاسل بفرست” (معادل زیره به کرمان فرستادن) دانست. اما اینکه عربستان به عنوان تولیدکننده شماره دوی نفت در جهان مقادیر قابل توجه و رو به افزایشی نفت از روسیه وارد می کند دلیل دارد. و این در عین حال به زیانباری و بیهودگی تحریم‌هایی که با پرچمداری دولت جو بایدن علیه فروش نفت روسیه اعمال شدند، اشاره دارد؛ تحریمهایی که در عین حال موجب افزایش قیمت نفت خام شدند.

نفت محصولی است که در بازارهای جهانی فروخته می شود. تلاش برای محدود کردن فروش محصول از طریق امتناع از خرید نفت از تولیدکننده‌ای مانند روسیه به این معنا نیست که نفت روسیه زمینگیر یا در انبارها انباشته می‌شود. این فقط به این معنی است که نفت روسیه خریداران دیگری پیدا خواهد کرد که اندکی کمتر از آنچه روسیه بدون تحریم ها از بابتش عایدی دریافت می کرد، پرداخت خواهند کرد.

اما در ادامه کشورهای اعمال کننده تحریم‌ها مجبور می شوند برای تامین نفت به جاهای دیگری مراجعه کنند و مجبور می شوند در این مسیر پول بیشتری بپردازند و به این ترتیب قیمت نفت در بازار جهانی بالا می رود. وقتی جو بایدن دوست دارد روند افزایشی اخیر قیمت نفت در جهان را “افزایش قیمت پوتین” صدا بزند منظورش این است.

در همین حال، عربستان سعودی نفت روسیه را با تخفیف نسبت به قیمت‌های بالاتر جهانی ناشی از اعمال تحریم‌ها (و در عین حال محدودیت‌های دولت بایدن بر اکتشاف، تولید و حمل و نقل نفت در آمریکا به عنوان یک موضوع جداگانه‌) خریداری می‌کند. عربستان سعودی از نفت روسیه به عنوان سوخت برای تولید برق استفاده می کند.

 و زیبایی این وضعیت این است که اگر شما عربستان سعودی را در نظر بگیرید (جایی که بایدن قبل از عزیمتش به آنجا به منظور التماس کردن برای افزایش تولید نفت قول میداد آنجا را یک کشور مطرود کند) می‌بینید که این کشور می‌تواند نفتی را که برای تولید برق استفاده می‌کرد در بازار جهانی نفت بفروشد و قیمت‌های بسیار بالاتری نسبت به آنچه به روسیه می‌پردازد به همراه قیمت‌های بسیار بالاتری نسبت به قیمتهای قبل از اعمال تحریم‌ها به دست آورد.

به این ترتیب در اینجا روسیه برنده است چون هم دارد تحریم ها را دور میزند و هم در مجموع قیمت های بسیار بالاتر برای صادرات نفت (و گاز) خود نسبت به قبل از تحریم ها به دست می آورد. عربستان سعودی هم برنده است چون با قیمت‌های بالاتر می‌فروشد و نفت ارزان وارد می‌کند. این کشور نفتی که قبلاً برای تولید برق در نظر گرفته می‌شد را با قیمت‌های بالاتری نسبت به هزینه وارداتش می فروشد.

پس چه کسی در اینجا بازنده است؟ این من و شما و مصرف کنندگان نفت در سراسر جهان خواهیم بود، به ویژه در کشورهایی که روسیه را تحریم می کنند.

تحریم‌ها در واقع زیانبار و احمقانه هستند – همانطور که این زیانباری در مورد بسیاری از ابتکارات سیاست خارجی دیگر دولت بایدن صادق است.»

انتهای پیام

به گزارش ایسنا، پایگاه آمریکن تینکر می‌نویسد: “شاید بتوان فرستادن نفت به عربستان را مصداق ضرب المثل قدیمی انگلیسی “زغال سنگ به نیوکاسل بفرست” (معادل زیره به کرمان فرستادن) دانست. اما اینکه عربستان به عنوان تولیدکننده شماره دوی نفت در جهان مقادیر قابل توجه و رو به افزایشی نفت از روسیه وارد می کند دلیل دارد. و این در عین حال به زیانباری و بیهودگی تحریم‌هایی که با پرچمداری دولت جو بایدن علیه فروش نفت روسیه اعمال شدند، اشاره دارد؛ تحریمهایی که در عین حال موجب افزایش قیمت نفت خام شدند.

نفت محصولی است که در بازارهای جهانی فروخته می شود. تلاش برای محدود کردن فروش محصول از طریق امتناع از خرید نفت از تولیدکننده‌ای مانند روسیه به این معنا نیست که نفت روسیه زمینگیر یا در انبارها انباشته می‌شود. این فقط به این معنی است که نفت روسیه خریداران دیگری پیدا خواهد کرد که اندکی کمتر از آنچه روسیه بدون تحریم ها از بابتش عایدی دریافت می کرد، پرداخت خواهند کرد.

اما در ادامه کشورهای اعمال کننده تحریم‌ها مجبور می شوند برای تامین نفت به جاهای دیگری مراجعه کنند و مجبور می شوند در این مسیر پول بیشتری بپردازند و به این ترتیب قیمت نفت در بازار جهانی بالا می رود. وقتی جو بایدن دوست دارد روند افزایشی اخیر قیمت نفت در جهان را “افزایش قیمت پوتین” صدا بزند منظورش این است.

در همین حال، عربستان سعودی نفت روسیه را با تخفیف نسبت به قیمت‌های بالاتر جهانی ناشی از اعمال تحریم‌ها (و در عین حال محدودیت‌های دولت بایدن بر اکتشاف، تولید و حمل و نقل نفت در آمریکا به عنوان یک موضوع جداگانه‌) خریداری می‌کند. عربستان سعودی از نفت روسیه به عنوان سوخت برای تولید برق استفاده می کند.

 و زیبایی این وضعیت این است که اگر شما عربستان سعودی را در نظر بگیرید (جایی که بایدن قبل از عزیمتش به آنجا به منظور التماس کردن برای افزایش تولید نفت قول میداد آنجا را یک کشور مطرود کند) می‌بینید که این کشور می‌تواند نفتی را که برای تولید برق استفاده می‌کرد در بازار جهانی نفت بفروشد و قیمت‌های بسیار بالاتری نسبت به آنچه به روسیه می‌پردازد به همراه قیمت‌های بسیار بالاتری نسبت به قیمتهای قبل از اعمال تحریم‌ها به دست آورد.

به این ترتیب در اینجا روسیه برنده است چون هم دارد تحریم ها را دور میزند و هم در مجموع قیمت های بسیار بالاتر برای صادرات نفت (و گاز) خود نسبت به قبل از تحریم ها به دست می آورد. عربستان سعودی هم برنده است چون با قیمت‌های بالاتر می‌فروشد و نفت ارزان وارد می‌کند. این کشور نفتی که قبلاً برای تولید برق در نظر گرفته می‌شد را با قیمت‌های بالاتری نسبت به هزینه وارداتش می فروشد.

پس چه کسی در اینجا بازنده است؟ این من و شما و مصرف کنندگان نفت در سراسر جهان خواهیم بود، به ویژه در کشورهایی که روسیه را تحریم می کنند.

تحریم‌ها در واقع زیانبار و احمقانه هستند – همانطور که این زیانباری در مورد بسیاری از ابتکارات سیاست خارجی دیگر دولت بایدن صادق است.»

انتهای پیام