در گفت‌وگو با بهزاد بنی‌اسدی، مدیرعامل این مجموعه، مشخص می‌شود که ایده‌ی تأسیس مدارس شهریار، ریشه در یک بازدید الهام‌بخش از مدرسه‌ای معتبر در سنگاپور در سال ۲۰۰۹ دارد؛ جایی که مشاهده شد فارغ‌التحصیلان آن مدرسه در میان تصمیم‌سازان و گردانندگان اصلی کشورشان حضور دارند. این تجربه، به همراه سفر مطالعاتی ۴۷ روزه به مدارس مالزی، اروپا و شرق آسیا، بنیان‌گذاران را به این نتیجه رساند که ایران نیز نیازمند یک نظام آموزشی متحول‌شده است. نخستین گام در این مسیر، با تأسیس باشگاه المپیاد شهریار (با نام اولیه شهریار توس) در سال ۱۳۹۵ برداشته شد، و یک سال بعد، دبیرستان دوره دوم شهریار در مشهد راه‌اندازی شد. پس از آن، در سال ۱۴۰۰، شعبه دوره اول در وکیل آباد ۶۳ مشهد نیز فعالیت خود را آغاز کرد.
مدارس شهریار ایران، که اکنون به‌عنوان نخستین «مدرسه هیبریدی» کشور شناخته می‌شوند، ترکیبی از آموزش حضوری و آنلاین، محتوای درسی رسمی و مهارت‌محور، و روش‌های شخصی‌سازی‌شده آموزشی را ارائه می‌دهند. در این مدارس، دانش‌آموزان دوره اول در کلاس‌هایی متنوع از جمله نقاشی، بازیگری، طراحی سایت، تدوین بیزینس‌پلن و آموزش مهارت‌های کسب‌وکار شرکت می‌کنند. آقای بنی‌اسدی معتقد است این رویکرد چندلایه به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا با اعتماد به‌نفس وارد دنیای واقعی و بازار کار شوند. او می‌گوید: «ما دانش‌آموزانی داریم که در پایه نهم، درآمدهای میلیونی از طراحی و بازارهای مالی دارند. هدف ما فقط موفقیت در کنکور نیست؛ ساختن انسان‌هایی توانمند و خلاق است.»
در زمینه نوآوری‌های آموزشی، مدارس شهریار از روش «آموزش معکوس» (Flipped Learning) بهره می‌برند؛ مدلی که نخستین بار در سال ۲۰۰6 مطرح شد و اکنون در این مدارس از پایه هفتم تا دوازدهم اجرا می‌شود. در این روش، بخش عمده‌ای از محتوای آموزشی در قالب ویدیوهای کوتاه در استودیو اختصاصی مدرسه تولید و از طریق پرتال آموزشی در اختیار دانش‌آموزان قرار می‌گیرد. در نتیجه، کلاس‌ها بیشتر به پرسش و پاسخ، کوچینگ فردی، و تمرین اختصاص داده می‌شود. آقای بنی‌اسدی تأکید می‌کند: «نقش معلم در اینجا از آموزش‌دهنده صرف، به تسهیل‌گر یادگیری و پشتیبان فردی تبدیل شده است.»
موفقیت‌های مدارس شهریار فقط در نوآوری‌های آموزشی خلاصه نمی‌شود. این مدارس تاکنون بیش از ۷ عنوان جهانی در المپیادها کسب کرده‌اند و بسیاری از دانش‌آموزانشان موفق به کسب رتبه‌های برتر کنکور در رشته‌های ریاضی و تجربی شده‌اند. در تازه‌ترین دستاوردها، پارسا یکی از دانش‌آموزان این مجموعه، به تیم ملی المپیاد اقتصاد ایران پیوسته و به مسابقات جهانی آذربایجان اعزام شده است. همچنین بسیاری از فارغ‌التحصیلان شهریار در دانشگاه‌های تراز اول کشور مانند دانشگاه تهران و در رشته‌های پزشکی، دندان‌پزشکی و داروسازی پذیرفته شده‌اند. این در حالی است که بنی‌اسدی تأکید می‌کند بسیاری از این موفقیت‌ها تنها با اتکا به نمره‌های درسی حاصل نشده، بلکه نتیجه‌ی تربیت مهارت‌محور دانش‌آموزان بوده است.
شهریار ایران همچنین تلاش کرده عدالت آموزشی را به‌صورت عملیاتی تحقق بخشد. این مجموعه با همکاری آموزش‌وپرورش، استعدادهای برتر از مناطق محروم را شناسایی و آن‌ها را به‌طور کامل بورسیه کرده است؛ از تأمین هزینه تحصیل گرفته تا سرویس رفت‌وآمد. تا امروز ۳۰ دانش‌آموز از این حمایت بهره‌مند شده‌اند. بنی‌اسدی می‌گوید: «ما معتقدیم نخبگان مناطق کم‌برخوردار باید همان فرصت‌هایی را داشته باشند که دانش‌آموزان شمال شهر دارند. عدالت آموزشی یعنی کشف استعداد در همه جای ایران. »
با گسترش فعالیت‌ها، مدارس شهریار برنامه‌هایی برای توسعه خدمات خود در سایر شهرها دارند. ویدیوهای آموزشی، کلاس‌های آنلاین و مشاوره‌های تخصصی اکنون با قیمت‌های پایین یا حتی رایگان در اختیار دانش‌آموزان شهرهای مختلف قرار می‌گیرد. از جمله، همایش آنلاین جمع‌بندی امتحانات نهایی با بیش از هزار شرکت‌کننده از سراسر کشور برگزار شده که نشان از اقبال گسترده به این مدل آموزشی دارد. همچنین، ساختمان اختصاصی باشگاه المپیاد به مرکز پرورش استعدادهایی از شهرهای مختلف از شمال تا مرکز کشور تبدیل شده است.
یکی از دغدغه‌های اصلی آقای بنی‌اسدی، کمبود فضای آموزشی مناسب در ایران است. او با اشاره به مدارس ۶۰۰۰ متری در ژاپن، می‌گوید: «در ایران به‌سختی می‌توان فضای بیش از ۲ تا ۳ هزار متر برای مدرسه پیدا کرد. اما ما در شهریار تلاش کرده‌ایم با افزایش ساعت کاری مدرسه تا ساعت ۱۱ شب، این محدودیت را جبران کنیم. »
در پایان این گفت‌وگو، بنی‌اسدی ضمن تأکید بر نقش تعیین‌کننده آموزش در توسعه ملی، آرزو می‌کند روزی مدارس غیرانتفاعی نیز مانند نمونه‌های موفق در کشورهای توسعه‌یافته، بتوانند با حمایت دولت به همه دانش‌آموزان خدمات رایگان ارائه دهند. او می‌گوید: «سرانه آموزشی ما در ایران حدود یک‌صدم کشورهای پیشرفته است. اگر آموزش را جدی نگیریم، آینده کشور را از دست خواهیم داد. اما اگر آموزش را در اولویت قرار دهیم، نسل آینده‌ای توانمند، مهارت‌محور و جهانی‌نگر خواهیم ساخت.»
