به گزارش دانشجو اینترنشنال از میراث آریا، مرتضی رضوانفر اظهار داشت: در حوزه میراث ناملموس سه فهرست ثبتی شامل «فهرست میراث معرف یا زنده»، «فهرست میراث در خطر» و «فهرست فعالیت‌های پاسدارانه» وجود دارد، از آنجا که هدف «کنوانسیون پاسداری از میراث ناملموس» گسترش فهرست سوم و تشویق ملت‌ها به حفاظت از این میراث است لذا هرساله موفقترین کشورها را به‌عنوان الگوی فعالیت، به جهانیان معرفی می‌کند و به همین دلیل است که کشورها بیشترین رقابت را برای ثبت در این فهرست دارند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری افزود: ثبت میراث‌فرهنگی ناملموس در دو «فهرست معرف میراث‌فرهنگی ناملموس (زنده)» و «فهرست میراث‌فرهنگی ناملموس نیازمند پاسداری فوری (در خطر)» به دارایی‌های جوامع برمی‌گردد و حتی تا کنون بسیاری از کشورهای ضعیف در این دو فهرست پرونده داشته‌اند، اما نتوانسته‌اند در فهرست «برنامه‌ها، طرح‌ها و فعالیت‌های پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس» که هدف اصلی کنوانسیون است پرونده ارائه کنند، زیرا این نوع از ثبت به توانایی کشورها به موضوع حفاظت از میراث ناملموس برمی‌گردد و همان‌گونه که اشاره کردم غیر از دارایی باید توانایی نیز اثبات شود.
او تصریح کرد: در ایران هنر خوشنویسی به شکل کم‌نظیری گسترده است و همه به شکل خودجوش از افراد و خانواده‌ها گرفته تا سازمان‌های مردم نهاد، آموزش و پرورش، مساجد و مراکز فرهنگی‌هنری در سراسر ایران این هنر را آموزش و ترویج می‌دهند و به نسل آینده منتقل می‌کنند، در حقیقت در دوره‌ای که جهان به دلیل تکنولوژی‌های جدید نگران حذف قلم و نوشتار است، ایران شبکه‌ای عظیم و فعال در خوشنویسی ارائه کرده است.
افتخاری که مورد انتقاد قرار گرفت
عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری گفت: اگر جامعه هنری از ارزش فوق العاده ثبت خوشنویسی اطلاع پیدا کنند، امیدوارانه‌تر و استوارتر در این مسیر قدم خواهند گذاشت.
او عنوان کرد: طبق مفاد کنوانسیون برای حفاظت از یک اثر ناملموس، اولین و مهم‌ترین کار ارتقای آگاهی مردم و حاملان عنصر از اهمیت و روش‌های نگهداری است، چون میراث ناملموس یک موضوع مردمی و حفاظت از آن نیز غالبا به دست مردم است، به نظرم عدم اطلاع‌رسانی ما به جامعه هنری، سبب شده یک کار با ارزش و شایسته تقدیر در یونسکو، توسط برخی از هنرمندان به‌عنوان نقطعه ضعف تلقی شود.
رضوانفر تصریح کرد: باید دستگاه‌ها و وزارتخانه‌های متولی هنر خوشنویسی مانند فرهنگ و ارشاد اسلامی، فرهنگستان هنر، فرهنگسراها، انجمن خوشنویسان زمینه‌ای را برای ایجاد یک گفت‌وگو درباره ثبت «برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی ایران» فراهم کنند تا علاوه بر رفع سوءتفاهم‌های ایجادشده، نظرات خود را برای معرفی بیشتر و ترویج روش‌های حفاظتی در سطح ایران و جهان ارائه دهند.
به گزارش دانشجو اینترنشنال از میراث آریا، مرتضی رضوانفر اظهار داشت: در حوزه میراث ناملموس سه فهرست ثبتی شامل «فهرست میراث معرف یا زنده»، «فهرست میراث در خطر» و «فهرست فعالیت‌های پاسدارانه» وجود دارد، از آنجا که هدف «کنوانسیون پاسداری از میراث ناملموس» گسترش فهرست سوم و تشویق ملت‌ها به حفاظت از این میراث است لذا هرساله موفقترین کشورها را به‌عنوان الگوی فعالیت، به جهانیان معرفی می‌کند و به همین دلیل است که کشورها بیشترین رقابت را برای ثبت در این فهرست دارند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری افزود: ثبت میراث‌فرهنگی ناملموس در دو «فهرست معرف میراث‌فرهنگی ناملموس (زنده)» و «فهرست میراث‌فرهنگی ناملموس نیازمند پاسداری فوری (در خطر)» به دارایی‌های جوامع برمی‌گردد و حتی تا کنون بسیاری از کشورهای ضعیف در این دو فهرست پرونده داشته‌اند، اما نتوانسته‌اند در فهرست «برنامه‌ها، طرح‌ها و فعالیت‌های پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس» که هدف اصلی کنوانسیون است پرونده ارائه کنند، زیرا این نوع از ثبت به توانایی کشورها به موضوع حفاظت از میراث ناملموس برمی‌گردد و همان‌گونه که اشاره کردم غیر از دارایی باید توانایی نیز اثبات شود.
او تصریح کرد: در ایران هنر خوشنویسی به شکل کم‌نظیری گسترده است و همه به شکل خودجوش از افراد و خانواده‌ها گرفته تا سازمان‌های مردم نهاد، آموزش و پرورش، مساجد و مراکز فرهنگی‌هنری در سراسر ایران این هنر را آموزش و ترویج می‌دهند و به نسل آینده منتقل می‌کنند، در حقیقت در دوره‌ای که جهان به دلیل تکنولوژی‌های جدید نگران حذف قلم و نوشتار است، ایران شبکه‌ای عظیم و فعال در خوشنویسی ارائه کرده است.
افتخاری که مورد انتقاد قرار گرفت
عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری گفت: اگر جامعه هنری از ارزش فوق العاده ثبت خوشنویسی اطلاع پیدا کنند، امیدوارانه‌تر و استوارتر در این مسیر قدم خواهند گذاشت.
او عنوان کرد: طبق مفاد کنوانسیون برای حفاظت از یک اثر ناملموس، اولین و مهم‌ترین کار ارتقای آگاهی مردم و حاملان عنصر از اهمیت و روش‌های نگهداری است، چون میراث ناملموس یک موضوع مردمی و حفاظت از آن نیز غالبا به دست مردم است، به نظرم عدم اطلاع‌رسانی ما به جامعه هنری، سبب شده یک کار با ارزش و شایسته تقدیر در یونسکو، توسط برخی از هنرمندان به‌عنوان نقطعه ضعف تلقی شود.
رضوانفر تصریح کرد: باید دستگاه‌ها و وزارتخانه‌های متولی هنر خوشنویسی مانند فرهنگ و ارشاد اسلامی، فرهنگستان هنر، فرهنگسراها، انجمن خوشنویسان زمینه‌ای را برای ایجاد یک گفت‌وگو درباره ثبت «برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی ایران» فراهم کنند تا علاوه بر رفع سوءتفاهم‌های ایجادشده، نظرات خود را برای معرفی بیشتر و ترویج روش‌های حفاظتی در سطح ایران و جهان ارائه دهند.
به گزارش دانشجو اینترنشنال از میراث آریا، مرتضی رضوانفر اظهار داشت: در حوزه میراث ناملموس سه فهرست ثبتی شامل «فهرست میراث معرف یا زنده»، «فهرست میراث در خطر» و «فهرست فعالیت‌های پاسدارانه» وجود دارد، از آنجا که هدف «کنوانسیون پاسداری از میراث ناملموس» گسترش فهرست سوم و تشویق ملت‌ها به حفاظت از این میراث است لذا هرساله موفقترین کشورها را به‌عنوان الگوی فعالیت، به جهانیان معرفی می‌کند و به همین دلیل است که کشورها بیشترین رقابت را برای ثبت در این فهرست دارند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری افزود: ثبت میراث‌فرهنگی ناملموس در دو «فهرست معرف میراث‌فرهنگی ناملموس (زنده)» و «فهرست میراث‌فرهنگی ناملموس نیازمند پاسداری فوری (در خطر)» به دارایی‌های جوامع برمی‌گردد و حتی تا کنون بسیاری از کشورهای ضعیف در این دو فهرست پرونده داشته‌اند، اما نتوانسته‌اند در فهرست «برنامه‌ها، طرح‌ها و فعالیت‌های پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس» که هدف اصلی کنوانسیون است پرونده ارائه کنند، زیرا این نوع از ثبت به توانایی کشورها به موضوع حفاظت از میراث ناملموس برمی‌گردد و همان‌گونه که اشاره کردم غیر از دارایی باید توانایی نیز اثبات شود.
او تصریح کرد: در ایران هنر خوشنویسی به شکل کم‌نظیری گسترده است و همه به شکل خودجوش از افراد و خانواده‌ها گرفته تا سازمان‌های مردم نهاد، آموزش و پرورش، مساجد و مراکز فرهنگی‌هنری در سراسر ایران این هنر را آموزش و ترویج می‌دهند و به نسل آینده منتقل می‌کنند، در حقیقت در دوره‌ای که جهان به دلیل تکنولوژی‌های جدید نگران حذف قلم و نوشتار است، ایران شبکه‌ای عظیم و فعال در خوشنویسی ارائه کرده است.
افتخاری که مورد انتقاد قرار گرفت
عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری گفت: اگر جامعه هنری از ارزش فوق العاده ثبت خوشنویسی اطلاع پیدا کنند، امیدوارانه‌تر و استوارتر در این مسیر قدم خواهند گذاشت.
او عنوان کرد: طبق مفاد کنوانسیون برای حفاظت از یک اثر ناملموس، اولین و مهم‌ترین کار ارتقای آگاهی مردم و حاملان عنصر از اهمیت و روش‌های نگهداری است، چون میراث ناملموس یک موضوع مردمی و حفاظت از آن نیز غالبا به دست مردم است، به نظرم عدم اطلاع‌رسانی ما به جامعه هنری، سبب شده یک کار با ارزش و شایسته تقدیر در یونسکو، توسط برخی از هنرمندان به‌عنوان نقطعه ضعف تلقی شود.
رضوانفر تصریح کرد: باید دستگاه‌ها و وزارتخانه‌های متولی هنر خوشنویسی مانند فرهنگ و ارشاد اسلامی، فرهنگستان هنر، فرهنگسراها، انجمن خوشنویسان زمینه‌ای را برای ایجاد یک گفت‌وگو درباره ثبت «برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی ایران» فراهم کنند تا علاوه بر رفع سوءتفاهم‌های ایجادشده، نظرات خود را برای معرفی بیشتر و ترویج روش‌های حفاظتی در سطح ایران و جهان ارائه دهند.
به گزارش دانشجو اینترنشنال از میراث آریا، مرتضی رضوانفر اظهار داشت: در حوزه میراث ناملموس سه فهرست ثبتی شامل «فهرست میراث معرف یا زنده»، «فهرست میراث در خطر» و «فهرست فعالیت‌های پاسدارانه» وجود دارد، از آنجا که هدف «کنوانسیون پاسداری از میراث ناملموس» گسترش فهرست سوم و تشویق ملت‌ها به حفاظت از این میراث است لذا هرساله موفقترین کشورها را به‌عنوان الگوی فعالیت، به جهانیان معرفی می‌کند و به همین دلیل است که کشورها بیشترین رقابت را برای ثبت در این فهرست دارند.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری افزود: ثبت میراث‌فرهنگی ناملموس در دو «فهرست معرف میراث‌فرهنگی ناملموس (زنده)» و «فهرست میراث‌فرهنگی ناملموس نیازمند پاسداری فوری (در خطر)» به دارایی‌های جوامع برمی‌گردد و حتی تا کنون بسیاری از کشورهای ضعیف در این دو فهرست پرونده داشته‌اند، اما نتوانسته‌اند در فهرست «برنامه‌ها، طرح‌ها و فعالیت‌های پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس» که هدف اصلی کنوانسیون است پرونده ارائه کنند، زیرا این نوع از ثبت به توانایی کشورها به موضوع حفاظت از میراث ناملموس برمی‌گردد و همان‌گونه که اشاره کردم غیر از دارایی باید توانایی نیز اثبات شود.
او تصریح کرد: در ایران هنر خوشنویسی به شکل کم‌نظیری گسترده است و همه به شکل خودجوش از افراد و خانواده‌ها گرفته تا سازمان‌های مردم نهاد، آموزش و پرورش، مساجد و مراکز فرهنگی‌هنری در سراسر ایران این هنر را آموزش و ترویج می‌دهند و به نسل آینده منتقل می‌کنند، در حقیقت در دوره‌ای که جهان به دلیل تکنولوژی‌های جدید نگران حذف قلم و نوشتار است، ایران شبکه‌ای عظیم و فعال در خوشنویسی ارائه کرده است.
افتخاری که مورد انتقاد قرار گرفت
عضو هیئت علمی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری گفت: اگر جامعه هنری از ارزش فوق العاده ثبت خوشنویسی اطلاع پیدا کنند، امیدوارانه‌تر و استوارتر در این مسیر قدم خواهند گذاشت.
او عنوان کرد: طبق مفاد کنوانسیون برای حفاظت از یک اثر ناملموس، اولین و مهم‌ترین کار ارتقای آگاهی مردم و حاملان عنصر از اهمیت و روش‌های نگهداری است، چون میراث ناملموس یک موضوع مردمی و حفاظت از آن نیز غالبا به دست مردم است، به نظرم عدم اطلاع‌رسانی ما به جامعه هنری، سبب شده یک کار با ارزش و شایسته تقدیر در یونسکو، توسط برخی از هنرمندان به‌عنوان نقطعه ضعف تلقی شود.
رضوانفر تصریح کرد: باید دستگاه‌ها و وزارتخانه‌های متولی هنر خوشنویسی مانند فرهنگ و ارشاد اسلامی، فرهنگستان هنر، فرهنگسراها، انجمن خوشنویسان زمینه‌ای را برای ایجاد یک گفت‌وگو درباره ثبت «برنامه ملی پاسداری از هنر سنتی خوشنویسی ایران» فراهم کنند تا علاوه بر رفع سوءتفاهم‌های ایجادشده، نظرات خود را برای معرفی بیشتر و ترویج روش‌های حفاظتی در سطح ایران و جهان ارائه دهند.
