به گزارش دانشجو اینترنشنال به نقل از سیانان با گذشت حدود سه ماه از شیوع مداوم آبله میمونی در ایالات متحده، بیش از 12000 مورد از ابتلا به این بیماری در این کشور گزارش شده و این میزان همچنان در حال افزایش است.
اما با وجود عرضه رو به رشد واکسن آبله میمونی و یک راهبرد جدید که میتواند عرضه فعلی را پنج برابر بیشتر کند، هنوز هیچ مدرکی مبنی بر اینکه محافظت در برابر این بیماری برای افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند اعمال می شود، وجود ندارد.
دکتر استلا سافو، پزشک مرکز مراقبتهای اولیه HIV و موسس گروه حمایتی Just Equity for Health در این باره میگوید: «اگر روند کار به گونه ای باشد که تعداد محدودی از واکسنها در دسترس قرار گرفته باشد، بنابراین واقعا ضروری است که به درستی تشخیص دهیم ابتدا باید به دنبال کدام گروهها برویم.
“این یک فرآیند عادلانه است که همه ما بیماریها و عوامل اجتماعی مختلف تعیین کننده سلامت را به طور یکسان تجربه نمیکنیم. بنابراین، در استفاده از درمانها و منابع موجود، باید کسانی را که بیشتر به آنها نیاز دارند، نیز هدف خود قرار دهیم.”
تجزیه و تحلیل دقیق سوابق ابتلای افراد به آبله میمونی که توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ایالات متحده در این ماه منتشر شد، بینش جدیدی را ارائه کرد که بر اساس آن جمعیت ها به طور نامتناسبی در شیوع این بیماری تحت تأثیر قرار می گیرند، از جمله سیاه پوستان و اسپانیایی تبارها.
اما هنوز هیچ دیدگاهی در سراسر کشور درباره اینکه چه کسی واکسن را دریافت کرده است، وجود ندارد و دادههای محدود دولتی که در این زمینه در دسترس قرار گرفته است، امیدوارکننده نیست.
بر اساس داده های CDC، بیش از نیمی از موارد آبله میمون در سراسر کشور در میان اسپانیایی ها (28٪) یا سیاه پوستان (26٪) بوده است که تنها حدود یک سوم از جمعیت کشور را تشکیل می دهند.
در کارولینای شمالی، نابرابری در این حوزه حتی بدتر است. بر اساس دادههای منتشر شده در وبسایت اداره بهداشت دولتی، بیش از ۷۰ درصد موارد بیماری در میان سیاهپوستان بوده است، اما تنها حدود یک چهارم (۲۶ درصد) واکسنها به سیاهپوستان این ایالت داده شده است.
در کلرادو، طبق دادههایی که هفته گذشته وزارت بهداشت ارائه داد، کمتر از 15 درصد واکسنهای آبله میمونی به سیاهپوستان یا اسپانیایی تبار تزریق شده است.
دکتر اونی بلک استاک، پزشک مراقبتهای اولیه و اچ آی وی و موسس شرکت مشاوره Health Justice، در این باره می گوید: «جای تعجب نیست که در میان افرادی که واکسن آبله میمون به آن ها تزریق میشود، نابرابری و بی عدالتی وجود دارد. بنابراین میتوانیم فرض کنیم که این موارد از یکدیگر جدا نیستند. این نابرابریها احتمالا در سراسر ایالات متحده وجود دارد و واقعا باید برطرف شود، بهویژه اگر بخواهیم روند شیوع کنونی بیماری را کنترل کنیم.»
واکنش مراکز بهداشت عمومی نسبت به این مسئله در طول دوران شیوع بیماری آبله میمونی در ایالات متحده، مورد انتقاد قرار گرفته است و این انتقادات بین دولت فدرال و ایالتها مطرح شده است.
خاویر بسرا، وزیر بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده ماه گذشته اعلام کرد که دولت فدرال آماده پاسخگویی در این زمینه است، اما به کمک بیشتر دولتهای محلی نیاز دارد.
او گفت: “ما در ایالتها، به کمک مدیران بهداشت عمومی محلی نیاز داریم تا دادهها را به ما بدهند و ما اطلاعات بیشتری کسب کنیم. نه تنها به این دلیل که درک کنیم که وضعیت بیماری چگونه است و به چه حجمی از واکسن نیاز است، بلکه بدانیم چگونه تمرکز خود را بر روی فرایند کمکی که میتوانیم ارائه کنیم، قرار دهیم.” ما به همکاری بیشتر مردم محلی برای به دست آوردن اطلاعات مورد نیاز خود، احتیاج داریم.
CDC در حال نهایی کردن قرارداد استفاده از دادهها با ایالتها است که به عنوان یک “توافق متقابل” برای انتقال داده های واکسیناسیون آبله میمونی از “منابع مختلف” به آژانس عمل می کند. این روند یک الحاقیه به توافقنامه استفاده از دادههای کووید-۱۹ محسوب می شود و همان «الزامات و مفاد» را اعمال میکند. پیشنویس توافقنامه استفاده از دادهها به این نکته اشاره دارد که هدف آن «پیشبرد تلاشهای دولت فدرال برای ایجاد تصویری جامع از تجویز واکسن آبله میمونی در سطح ملی» است.
تا هفته گذشته، 54 حوزه از 61 حوزه قضایی آن را امضا کرده بودند.
اما زمانی که از طرف رسانه ها برای به دست آوردن اطلاعات جمعیتشناختی درباره افرادی که واکسن آبله میمونی را دریافت کردهاند، با تمام ۵۰ ایالت تماس گرفته شد، اکثر آنها اصلا پاسخی ندادند. در میان کسانی که پاسخ دادند، اکثر آنها گفتند که داده ها آماده انتشار نیستند و دلیل آن نگرانیهای مربوط به حفظ حریم خصوصی به دلیل تعداد کمی از افراد واکسینه شده یا تاخیر در پردازش دادههای جمعیت شناسی است.
فقدان اطلاعات در مورد اینکه چه کسی واکسن آبله میمونی را دریافت کرده است، توجه رهبران سیاسی را نیز به خود جلب کرده است.
هفته گذشته، ریچی تورس، نماینده کنگره، نامه هایی به رهبران محلی در ایالت خود نیویورک و همچنین HHS و CDC ارسال کرد و خواستار انتشار عمومی داده های جمعیتی در مورد واکسیناسیون آبله میمونی شد.
او نوشت: «تاریخ به ما میگوید که نمیتوانیم به سیستم سلامت عمومی اعتماد کنیم تا به طور خودکار به نیازهای محرومان خدمت کند: باید و باید شفافیت و پاسخگویی وجود داشته باشد، در عین حال انتشار گزارش عمومی دادههای جمعیتی برای هر دو مورد بسیار مهم است.»
روز دوشنبه، هشت عضو شورای DC نامه ای به اداره بهداشت محلی ارسال کردند و خواستار اطلاعات بیشتر در مورد واکسیناسیون شدند تا از واکسیناسیون عادلانه اطمینان حاصل شود. آنها به طور خاص اطلاعات بیشتری را درخواست کردند، اطلاعاتی که نشان دهد چگونه در هر منطقه “از تجربیات آموخته شده در طول شیوع بیماری COVID در مورد ارتباط و توزیع واکسن ها، در مورد بیماری آبله میمونی استفاده می شود.”
از نظر بلک استاک، آبله میمونی “بازپخش” وقایعی است که درباره کووید 19 رخ داد – اما بدتر از آن.
او گفت: «دوباره گروههای به حاشیه رانده شده، و گروههای آسیبپذیر تحت تأثیر قرار میگیرند، و احساس فوریت بسیار کمی برای رساندن منابع کمکی به جوامعی که بیشتر به آنها نیاز دارند، وجود دارد». آبله میمونی حتی باعث شده است به بسیاری از مردان همجنسگرا، دوجنسگرا و دیگر مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند، انگ زده شود، و در عین حال تلاقی این مسئله با مردان سیاهپوست و لاتین تبار بیشتر این افراد را تحت تأثیر قرار میدهد.
بکرا روز دوشنبه در بیانیهای با اشاره به عرضه واکسن اضافی موجود در دسترس ایالتها، بر نیاز به هماهنگی و همکاری بیشتر در این مورد تاکید کرد.
وی گفت: «ما به همکاری با شرکای دولتی خود برای اطمینان از توزیع عادلانه این دوزهای واکسن برای محافظت از افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند و محدود کردن گسترش ویروس ادامه خواهیم داد.»
کارشناسان می گویند که به طور کلی – به ویژه با توجه به ماهیت حساس شیوع فعلی آبله میمونی – بسیار مهم است که با جوامعی که بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند، همکاری نزدیک داشته باشیم.
اداره بهداشت واشنگتن دی سی نیز در این مورد اعلام کرد”زمانی که میزان داده های جمع آوری شده کاهش می یابد، یک روند افزایشی در افراد پرخطری که این واکسن را دریافت کرده اند، به ویژه در جامعه سیاه پوستان،” دیده می شود.
سافو گفت که این روند بیانگر یک بی اعتمادی تاریخی به مراقبتهای بهداشتی است، اما همچنین یک “بی اعتمادی شدید در دوران معاصر است ” که پس از لغو پرونده Roe v. Wade توسط دادگاه عالی بدتر شده است.
او گفت: “مردم به این مسئله باور ندارند که این دادههایی که جمعآوری میشوند به گونهای مورد استفاده قرار نخواهند گرفت که تأثیر منفی بر آنها بگذارد. با این حال، از منظر بهداشت عمومی، ما به این دادهها نیاز داریم تا بتوانیم بفهمیم چگونه از منابع موجود استفاده کنیم.”
“این روند مبتنی بر این واقعیت است که ما به افرادی از این جوامع نیاز داریم که در روند جمعآوری دادهها حضور داشته باشند و با ما همکاری کنند، به ویژه زمانی که ما به بررسی نحوه جمع آوری داده ها، نحوه تولید واکسن ها، نحوه صحبت و شیوه عملکرد خود در مورد این شرایط نیاز داریم.