فان خال میتواند لجوج و بیادب باشد و کینههای عجیب به دل بگیرد. زیاد هم به اینکه آدم جذابی باشد اهمیت نمیدهد. یک بار کل یک صبح خستهکننده را به این گذراندم که با او مصاحبه کنم اما هر چه میپرسیدم، او با پرسش جواب میداد. من پرسیدم: «چرا در جام جهانی 2014 از سه مدافع استفاده کردی؟» و او گفت: «مدافعانم چه کسانی بودند؟»
مربی 70ساله پیش بازیکن 24سالهاش میآید و با او تلویزیون تماشا میکند. شانه بالا میاندازد و میگوید: «این ماشینها مثلاً دارند مسابقه میدهند؟ واقعاً از تماشای این لذت میبری؟ من که خوشم نیامد. همهاش صدای موووو، موووو!» به این صورت است که او علاقه فرنکی دییونگ به فرمول یک را مسخره میکند.
مربی 70ساله سپس با بازیکن 20ساله دست میدهد و میگوید: «من که واکسن زدم. تو چی؟» یورین تیمبر جواب میدهد: «بله، من هم همینطور.» مربی میگوید: «خدا را شکر. تو از این اهالی توهم توطئه و خیانت نیستی.»
مربی 70ساله به آن سوی میز نشست خبری خیره میشود و خطاب به والنتین دریسن، خبرنگار 58ساله روزنامه ده تلگراف میگوید: «تو هیچی نمیفهمی.» دریسن میخواهد هلند با سیستم 3-3-4 بازی کند و میگوید که سیستم سهدفاعه، ذاتاً دفاعیتر است. مربی میگوید: «شرمنده که این را میگویم اما تو فقط یک روزنامهنگار هستی. تو میخواهی دیدگاه خودت را پیاده کنی اما در فوتبال اصلاً هیچ دیدگاهی نداری! اما دیدگاه تو برای روزنامهات عالی است.
سومین دوره حضور لوییس فان خال روی نیمکت تیم ملی هلند تازه وارد ماه سومش شده است اما تا همین حالا هم او بارها صراحت خود را به شکلی بهیادماندنی نشان داده است. آیا فان خال نسبت به گذشته گستاختر شده؟ آیا سن او باعث شده که ضعفهای مردم دنیا را کمتر تحمل کند؟ آیا برای دیپلماسی اهمیت کمتری قائل است؟ رفتار های او که تا حدی بیانگر تایید این موضوع است.
فان خال در جام جهانی 2014 مربی هلند بود و با این تیم به رده سوم رسید اما سالهای پس از آن، برای هلند پرتلاطم بود. در نخستین بازی گاس هیدینک روی نیمکت هلند، این تیم در ده دقیقه اول دو گل خورد و یک بازیکنش هم اخراج شد. او پس از یک سال و در حالی که نیمی از بازی هایش را شکست خورد و اخراج شد. شکست مقابل ایسلند، ترکیه و جمهوری چک زیر نظر دنی بلیند باعث شد که هلند نتواند به یورو 2016 فرانسه صعود کند. هلند سپس نتوانست از گروه دشوارش در مرحله مقدماتی جام جهانی 2018 صعود کند؛ گروهی که فرانسه و سوئد نیز در آن به رقابت می پرداختند.
برای مطالعه در سایت: نیوکاسل و آغازی دوباره برای بیانکونری انگلیس با سرمایه گذاری عربستانی ها
بلیند جایش را به رونالد کومان داد و حضور او باعث شد که تیم بسیار بهتر شود. تیم او مطابق قالب 3-3-4 که بخش قابل توجهی از طرفداران فوتبال هلند شیفتهاش هستند، بازی نمیکرد اما او هلند را به دیدار نهایی لیگ ملتهای اروپا رساند و با این تیم به یورو 2020 صعود کرد.
اما آفر بارسلونا آنقدر وسوسهانگیز و هیجان انگیز بود که کومان هلند را رها کرد و وقتی یورو برگزار شد، فرانک دیبوئر روی نیمکت هلند نشست. تبعات این جابهجایی قابل انتظار بود. شکست مقابل جمهوری چک پس از اخراج ماتیس دیلیخت فاجعهبار بود؛ حذف دیگر و ناکامی دیگر در تیم ملی هلند رقم خورد آن هم در شرایطی که پتانسیل بازیکنی و اسکواد مناسبی در این تیم وجود داشت.
سپس فان خال به تیم ملی باز گشت. او از وقتی که با منچستر یونایتد توانسته بود کریستال پالاس را در فینال جام حذفی 2016 شکست دهد، دیگر مربی هیچ تیمی نشده بود. او در دو بازی اول خود از سیستم 3-3-4 استفاده کرد اما پس از تساوی یک- یک در خانه نروژ و برد چهار بر صفر برابر مونتهنگرو، تصمیم گرفت مقابل ترکیه از دفاع سهنفره استفاده کند و این باعث انتقاد دریسن شد. فان خال به دریسن گفت که کتابش را بخواند (زندگینامه او به زبان هلندی دو جلد دارد، یکی درباره زندگی او است و دیگری درباره دیدگاههایش). دریسن هم گفت که فوتبال فان خال دیگر مطابق الگوی اصلی و ذاتی آن نیست.
اگر یک مربی با اعتماد بهنفس و پرخاشگری کمتر در نشست خبری حاضر شده بود، این را میپذیرفت اما فان خال روی حرفش اصرار ورزید و گفت که مهم است که بازی تیم متحول و دگرگون شود. حرفی که او میزد صحیح بود. مربیان بسیار کمی برای بیش از یک دهه در اوج فوتبال دنیا قرار میگیرند. اینکه از یک مربی بخواهید که کاری را انجام دهد که قبلاً برایش جواب میداد، آن هم در شرایطی که فوتبال دارد هر روز عوض میشود، برای او کسل کننده است.
با این حال، اینکه فان خال حاضر شده از دفاع سهنفره استفاده کند – کاری که دو دهه پیش در بارسلونا برای اولین بار انجام داد – نشان میدهد که او حاضر شده عقاید خود را بازرسی و تفتیش کند. هلند با دیبوئر در خانه ترکیه با نتیجه چهار بر دو شکست خورده بود. هلند شش ماه بعد، با سه مدافع و سیستمی که در ظاهر تدافعیتر بود، ترکیه را شش بر یک برد. پیروزی یک بر صفر در خانه لتونی در روز جمعه آنها را در صدر جدول نگه داشت.
شکی وجود ندارد که صحبت با فان خال کار سختی است. او میتواند لجوج و بیادب باشد و کینههای عجیب به دل بگیرد. زیاد هم به اینکه آدم جذابی باشد اهمیت نمیدهد و باید حرف آخر را بزند.
مسأله اصلی درباره فان خال باشد: او بر این باور است که حق با او است و تلاش میکند این را تا جای ممکن با جزئیات توضیح دهد. این کار باعث میشود که او بهراحتی برافروخته شود و البته رفاقت با او کار آسانی نیست اما در دنیایی که افراد زیاد بلوف میزنند و مربیان میترسند که توضیح بیش از حد درباره تاکتیکهایشان باعث سود رقبایشان شود، میتوان فان خال را ستایش کرد. او برای فوتبال و روشی که باید بازی شود دل میسوزاند و در فوتبال مدرن، چنین چیزی بهندرت پیش میآید. باید صداقت او را ستود.