یک فعال صنایع دانش بنیان با اشاره به ساخت محصولات دانش بنیانی برای افزایش کیفیت سازه های فلزی گفت: در حال حاضر عمر ساختمان‌ها در ایران بین ۲۵ تا ۳۰ سال است. پیش بینی ما این است که با استفاده از این محصولات دانش بنیان، عمر سازه اسکلت فلزی داخل بتن تا ۲۰ سال افزایش یابد.
به گزارش دانشجو اینترنشنال ایمان علی بخشی در نشستی که عصر امروز برای رونمایی از پوشش‌های حفاظتی سازه‌های فلزی برگزار شد درباره تدوین آئین نامه ای در خصوص حفاظت ساختمان ها بیان کرد: پس از آن که حریق به تخریب ساختمان پلاسکو منجر شد، دستگاه‌های سیاست گذار و متولی کیفیت ساختمان به دنبال تدوین و ابلاغ آئین نامه‌هایی در خصوص حفاظت ساختمان‌ها در برابر حریق بودند تا در برابر آتش سوزی محافظت شود که در حال حاضر این آئین نامه تدوین و رعایت آن الزامی شده است.
وی با بیان این که «این الزام برای ساختمان‌های بلندمرتبه که از سازه فلزی مانند ساختمان پلاسکو برخوردار هستند، اولویت بالاتری دارد.» افزود: در حوزه صنعت ساختمان در سال‌های اخیر تحولاتی بعد از آتش سوزی پلاسکو رخ داده است؛ لذا پوشش‌های ضد حریق در سازه‌های فلزی برای حفاظت در برابر حریق، به یک الزام تبدیل شد که طرح بسیار مناسبی محسوب می‌شود.
علی بخشی درباره دلایل کاهش ضخامت میلگردها خاطرنشان کرد: در بخش‌های دیگر مربوط به طول عمر ساختمان هم مشکلات دیگری داریم به خصوص در مناطق گرمسیری یا مرطوب کشور که خوردگی میلگردهای به کار رفته در آرماتورهای درون بتن بسیار شایع است. این میلگردها بدون هیچ پوششی درون بتن قرار می‌گیرند که به مرور زمان در معرض دی اکسید کربن قرار گرفته و دچار خوردگی می‌شوند؛ به گونه‌ای که به تدریج ضخامت میلگردها به اندازه یک پیچ کاهش می‌یابد. در سایر صنایع که شاهد سازه‌های فلزی هستیم مانند پل‌ها، دکل‌های انتقال برق و امثال آن یا از آرماتورهای میلگردی در بتن‌ها استفاده می‌شود، مانند تونل‌ها می‌توان از عایق‌های ضد خوردگی فلزات استفاده کرد و عمر آنها را ارتقا داد.
به گفته ی علی بخشی، محصولات ضد آب گریز و عایق محصولات بتنی و فلزی تولید شده است که یکی از آنها روی سطح بتن قرار می‌گیرد و مانع نفوذ آب به داخل بتن می‌شود اما در عین حال تنفس پذیری بتن کاهش نمی‌یابد. همچنین پوشش گالوانیزه سرد نیز تولید شده که روی میلگردهای داخل آرماتورهای درون بتن کشیده و مانع خوردگی میلگرد می‌شود.
این فعال صنایع دانش بنیان گفت: در حال حاضر عمر ساختمان‌ها در ایران بین ۲۵ تا ۳۰ سال است. پیش بینی ما این است که با استفاده از این محصولات دانش بنیان، عمر سازه اسکلت فلزی داخل بتن تا ۲۰ سال افزایش یابد.
وی در پایان این نشست بیان کرد: مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی متولی صدور مجوز برای عایق‌های ضد حریق است و این موضوع را به شدت پیگیری می‌کند؛ ضمن اینکه رعایت موارد ضد حریق در مقررات ملی ساختمان آمده است؛ ممکن است استفاده از عایق‌های ضد حریق و ضد خوردگی در میلگرد و بتن، نسبت به سنتی سازی ساختمان هزینه بر باشد؛ اما وقتی این عایق‌ها و پوشش‌ها روی سازه فلزی ساختمان قرار بگیرد، به افزایش عمر سازه و کیفیت ساختمان منجر می‌شود که در دراز مدت نیاز به نوسازی و بازسازی ساختمان را کاهش می‌دهد. استفاده از این پوشش‌ها، مدت زمان کاربری محصول را بیشتر می‌کند.
انتهای پیام
یک فعال صنایع دانش بنیان با اشاره به ساخت محصولات دانش بنیانی برای افزایش کیفیت سازه های فلزی گفت: در حال حاضر عمر ساختمان‌ها در ایران بین ۲۵ تا ۳۰ سال است. پیش بینی ما این است که با استفاده از این محصولات دانش بنیان، عمر سازه اسکلت فلزی داخل بتن تا ۲۰ سال افزایش یابد.
به گزارش دانشجو اینترنشنال ایمان علی بخشی در نشستی که عصر امروز برای رونمایی از پوشش‌های حفاظتی سازه‌های فلزی برگزار شد درباره تدوین آئین نامه ای در خصوص حفاظت ساختمان ها بیان کرد: پس از آن که حریق به تخریب ساختمان پلاسکو منجر شد، دستگاه‌های سیاست گذار و متولی کیفیت ساختمان به دنبال تدوین و ابلاغ آئین نامه‌هایی در خصوص حفاظت ساختمان‌ها در برابر حریق بودند تا در برابر آتش سوزی محافظت شود که در حال حاضر این آئین نامه تدوین و رعایت آن الزامی شده است.
وی با بیان این که «این الزام برای ساختمان‌های بلندمرتبه که از سازه فلزی مانند ساختمان پلاسکو برخوردار هستند، اولویت بالاتری دارد.» افزود: در حوزه صنعت ساختمان در سال‌های اخیر تحولاتی بعد از آتش سوزی پلاسکو رخ داده است؛ لذا پوشش‌های ضد حریق در سازه‌های فلزی برای حفاظت در برابر حریق، به یک الزام تبدیل شد که طرح بسیار مناسبی محسوب می‌شود.
علی بخشی درباره دلایل کاهش ضخامت میلگردها خاطرنشان کرد: در بخش‌های دیگر مربوط به طول عمر ساختمان هم مشکلات دیگری داریم به خصوص در مناطق گرمسیری یا مرطوب کشور که خوردگی میلگردهای به کار رفته در آرماتورهای درون بتن بسیار شایع است. این میلگردها بدون هیچ پوششی درون بتن قرار می‌گیرند که به مرور زمان در معرض دی اکسید کربن قرار گرفته و دچار خوردگی می‌شوند؛ به گونه‌ای که به تدریج ضخامت میلگردها به اندازه یک پیچ کاهش می‌یابد. در سایر صنایع که شاهد سازه‌های فلزی هستیم مانند پل‌ها، دکل‌های انتقال برق و امثال آن یا از آرماتورهای میلگردی در بتن‌ها استفاده می‌شود، مانند تونل‌ها می‌توان از عایق‌های ضد خوردگی فلزات استفاده کرد و عمر آنها را ارتقا داد.
به گفته ی علی بخشی، محصولات ضد آب گریز و عایق محصولات بتنی و فلزی تولید شده است که یکی از آنها روی سطح بتن قرار می‌گیرد و مانع نفوذ آب به داخل بتن می‌شود اما در عین حال تنفس پذیری بتن کاهش نمی‌یابد. همچنین پوشش گالوانیزه سرد نیز تولید شده که روی میلگردهای داخل آرماتورهای درون بتن کشیده و مانع خوردگی میلگرد می‌شود.
این فعال صنایع دانش بنیان گفت: در حال حاضر عمر ساختمان‌ها در ایران بین ۲۵ تا ۳۰ سال است. پیش بینی ما این است که با استفاده از این محصولات دانش بنیان، عمر سازه اسکلت فلزی داخل بتن تا ۲۰ سال افزایش یابد.
وی در پایان این نشست بیان کرد: مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی متولی صدور مجوز برای عایق‌های ضد حریق است و این موضوع را به شدت پیگیری می‌کند؛ ضمن اینکه رعایت موارد ضد حریق در مقررات ملی ساختمان آمده است؛ ممکن است استفاده از عایق‌های ضد حریق و ضد خوردگی در میلگرد و بتن، نسبت به سنتی سازی ساختمان هزینه بر باشد؛ اما وقتی این عایق‌ها و پوشش‌ها روی سازه فلزی ساختمان قرار بگیرد، به افزایش عمر سازه و کیفیت ساختمان منجر می‌شود که در دراز مدت نیاز به نوسازی و بازسازی ساختمان را کاهش می‌دهد. استفاده از این پوشش‌ها، مدت زمان کاربری محصول را بیشتر می‌کند.
انتهای پیام
یک فعال صنایع دانش بنیان با اشاره به ساخت محصولات دانش بنیانی برای افزایش کیفیت سازه های فلزی گفت: در حال حاضر عمر ساختمان‌ها در ایران بین ۲۵ تا ۳۰ سال است. پیش بینی ما این است که با استفاده از این محصولات دانش بنیان، عمر سازه اسکلت فلزی داخل بتن تا ۲۰ سال افزایش یابد.
به گزارش دانشجو اینترنشنال ایمان علی بخشی در نشستی که عصر امروز برای رونمایی از پوشش‌های حفاظتی سازه‌های فلزی برگزار شد درباره تدوین آئین نامه ای در خصوص حفاظت ساختمان ها بیان کرد: پس از آن که حریق به تخریب ساختمان پلاسکو منجر شد، دستگاه‌های سیاست گذار و متولی کیفیت ساختمان به دنبال تدوین و ابلاغ آئین نامه‌هایی در خصوص حفاظت ساختمان‌ها در برابر حریق بودند تا در برابر آتش سوزی محافظت شود که در حال حاضر این آئین نامه تدوین و رعایت آن الزامی شده است.
وی با بیان این که «این الزام برای ساختمان‌های بلندمرتبه که از سازه فلزی مانند ساختمان پلاسکو برخوردار هستند، اولویت بالاتری دارد.» افزود: در حوزه صنعت ساختمان در سال‌های اخیر تحولاتی بعد از آتش سوزی پلاسکو رخ داده است؛ لذا پوشش‌های ضد حریق در سازه‌های فلزی برای حفاظت در برابر حریق، به یک الزام تبدیل شد که طرح بسیار مناسبی محسوب می‌شود.
علی بخشی درباره دلایل کاهش ضخامت میلگردها خاطرنشان کرد: در بخش‌های دیگر مربوط به طول عمر ساختمان هم مشکلات دیگری داریم به خصوص در مناطق گرمسیری یا مرطوب کشور که خوردگی میلگردهای به کار رفته در آرماتورهای درون بتن بسیار شایع است. این میلگردها بدون هیچ پوششی درون بتن قرار می‌گیرند که به مرور زمان در معرض دی اکسید کربن قرار گرفته و دچار خوردگی می‌شوند؛ به گونه‌ای که به تدریج ضخامت میلگردها به اندازه یک پیچ کاهش می‌یابد. در سایر صنایع که شاهد سازه‌های فلزی هستیم مانند پل‌ها، دکل‌های انتقال برق و امثال آن یا از آرماتورهای میلگردی در بتن‌ها استفاده می‌شود، مانند تونل‌ها می‌توان از عایق‌های ضد خوردگی فلزات استفاده کرد و عمر آنها را ارتقا داد.
به گفته ی علی بخشی، محصولات ضد آب گریز و عایق محصولات بتنی و فلزی تولید شده است که یکی از آنها روی سطح بتن قرار می‌گیرد و مانع نفوذ آب به داخل بتن می‌شود اما در عین حال تنفس پذیری بتن کاهش نمی‌یابد. همچنین پوشش گالوانیزه سرد نیز تولید شده که روی میلگردهای داخل آرماتورهای درون بتن کشیده و مانع خوردگی میلگرد می‌شود.
این فعال صنایع دانش بنیان گفت: در حال حاضر عمر ساختمان‌ها در ایران بین ۲۵ تا ۳۰ سال است. پیش بینی ما این است که با استفاده از این محصولات دانش بنیان، عمر سازه اسکلت فلزی داخل بتن تا ۲۰ سال افزایش یابد.
وی در پایان این نشست بیان کرد: مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی متولی صدور مجوز برای عایق‌های ضد حریق است و این موضوع را به شدت پیگیری می‌کند؛ ضمن اینکه رعایت موارد ضد حریق در مقررات ملی ساختمان آمده است؛ ممکن است استفاده از عایق‌های ضد حریق و ضد خوردگی در میلگرد و بتن، نسبت به سنتی سازی ساختمان هزینه بر باشد؛ اما وقتی این عایق‌ها و پوشش‌ها روی سازه فلزی ساختمان قرار بگیرد، به افزایش عمر سازه و کیفیت ساختمان منجر می‌شود که در دراز مدت نیاز به نوسازی و بازسازی ساختمان را کاهش می‌دهد. استفاده از این پوشش‌ها، مدت زمان کاربری محصول را بیشتر می‌کند.
انتهای پیام
یک فعال صنایع دانش بنیان با اشاره به ساخت محصولات دانش بنیانی برای افزایش کیفیت سازه های فلزی گفت: در حال حاضر عمر ساختمان‌ها در ایران بین ۲۵ تا ۳۰ سال است. پیش بینی ما این است که با استفاده از این محصولات دانش بنیان، عمر سازه اسکلت فلزی داخل بتن تا ۲۰ سال افزایش یابد.
به گزارش دانشجو اینترنشنال ایمان علی بخشی در نشستی که عصر امروز برای رونمایی از پوشش‌های حفاظتی سازه‌های فلزی برگزار شد درباره تدوین آئین نامه ای در خصوص حفاظت ساختمان ها بیان کرد: پس از آن که حریق به تخریب ساختمان پلاسکو منجر شد، دستگاه‌های سیاست گذار و متولی کیفیت ساختمان به دنبال تدوین و ابلاغ آئین نامه‌هایی در خصوص حفاظت ساختمان‌ها در برابر حریق بودند تا در برابر آتش سوزی محافظت شود که در حال حاضر این آئین نامه تدوین و رعایت آن الزامی شده است.
وی با بیان این که «این الزام برای ساختمان‌های بلندمرتبه که از سازه فلزی مانند ساختمان پلاسکو برخوردار هستند، اولویت بالاتری دارد.» افزود: در حوزه صنعت ساختمان در سال‌های اخیر تحولاتی بعد از آتش سوزی پلاسکو رخ داده است؛ لذا پوشش‌های ضد حریق در سازه‌های فلزی برای حفاظت در برابر حریق، به یک الزام تبدیل شد که طرح بسیار مناسبی محسوب می‌شود.
علی بخشی درباره دلایل کاهش ضخامت میلگردها خاطرنشان کرد: در بخش‌های دیگر مربوط به طول عمر ساختمان هم مشکلات دیگری داریم به خصوص در مناطق گرمسیری یا مرطوب کشور که خوردگی میلگردهای به کار رفته در آرماتورهای درون بتن بسیار شایع است. این میلگردها بدون هیچ پوششی درون بتن قرار می‌گیرند که به مرور زمان در معرض دی اکسید کربن قرار گرفته و دچار خوردگی می‌شوند؛ به گونه‌ای که به تدریج ضخامت میلگردها به اندازه یک پیچ کاهش می‌یابد. در سایر صنایع که شاهد سازه‌های فلزی هستیم مانند پل‌ها، دکل‌های انتقال برق و امثال آن یا از آرماتورهای میلگردی در بتن‌ها استفاده می‌شود، مانند تونل‌ها می‌توان از عایق‌های ضد خوردگی فلزات استفاده کرد و عمر آنها را ارتقا داد.
به گفته ی علی بخشی، محصولات ضد آب گریز و عایق محصولات بتنی و فلزی تولید شده است که یکی از آنها روی سطح بتن قرار می‌گیرد و مانع نفوذ آب به داخل بتن می‌شود اما در عین حال تنفس پذیری بتن کاهش نمی‌یابد. همچنین پوشش گالوانیزه سرد نیز تولید شده که روی میلگردهای داخل آرماتورهای درون بتن کشیده و مانع خوردگی میلگرد می‌شود.
این فعال صنایع دانش بنیان گفت: در حال حاضر عمر ساختمان‌ها در ایران بین ۲۵ تا ۳۰ سال است. پیش بینی ما این است که با استفاده از این محصولات دانش بنیان، عمر سازه اسکلت فلزی داخل بتن تا ۲۰ سال افزایش یابد.
وی در پایان این نشست بیان کرد: مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی متولی صدور مجوز برای عایق‌های ضد حریق است و این موضوع را به شدت پیگیری می‌کند؛ ضمن اینکه رعایت موارد ضد حریق در مقررات ملی ساختمان آمده است؛ ممکن است استفاده از عایق‌های ضد حریق و ضد خوردگی در میلگرد و بتن، نسبت به سنتی سازی ساختمان هزینه بر باشد؛ اما وقتی این عایق‌ها و پوشش‌ها روی سازه فلزی ساختمان قرار بگیرد، به افزایش عمر سازه و کیفیت ساختمان منجر می‌شود که در دراز مدت نیاز به نوسازی و بازسازی ساختمان را کاهش می‌دهد. استفاده از این پوشش‌ها، مدت زمان کاربری محصول را بیشتر می‌کند.
انتهای پیام
