همکاری با دشمنان آمریکا برای بایدن بهتر از رو دادن به عربستان است

به گزارش ایسنا، پایگاه خبری بیزنس اینسایدر در تحلیلی درباره سفر آتی جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا به عربستان و پیامدهای آن نوشته است: «اولین هزینه‌ای که این سفر برای بایدن دارد، آب شدن یخ روابط آمریکا و عربستان است که در پی قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار منتقد سعودی در سفارت عربستان در ترکیه مخدوش شد. عواقب بلندمدت این سفر نیز تعامل با یک دولت تحت‌الحمایه بی‌مسئولیت است که به تخریب کشورهای اطراف خود ادامه داده و خاورمیانه را بی‌ثبات می‌کند.

دولت بایدن همچنین جنگ تسلیحاتی خود با ایران و ونزوئلا را ادامه داده و به متحدان خود فشار می‌آورد تا علیه این دو تولیدکننده عمده نفت با آمریکا همگام شوند. این انزوا و بلاتکلیفی، تولید نفت در هر دو کشور را کاهش داده و آن‌ها را به تعامل با کشورهای رقیب آمریکا مانند روسیه و چین سوق می‌دهد.

اگر دولت بایدن می‌خواهد قیمت سوخت را کاهش داده و مناقشات منطقه‌ای را حل و فصل کند، احیای روابط با آشوبگر اصلی، راه اشتباهی است. واشنگتن باید در عوض تنوع را چاشنی روابطش کرده و تحریم‌هایش علیه کشورهای منزوی شده – از جمله ایران و ونزوئلا – را لغو کند. این کار نه تنها قیمت سوخت را کاهش می‌دهد، بلکه توانایی دولت‌های تحت‌الحمایه برای سواستفاده از حمایت واشنگتن را محدود می‌کند.

اما این تعامل مجدد پیشنهادی تنها یک کد برای ارائه تعهدات امنیتی و منابع مضاعف آمریکایی به عربستان سعودی است. این کار بار دیگر تاکید می‌کند که دولت عربستان می‌تواند هرچه می‌خواهد انجام دهد و همچنان از آمریکا انتظار حمایت داشته باشد، به نظر می‌رسد که این با منافع آمریکا همسو نیست.

این تعامل همچنین هنجارهای بین‌المللی را بیش از پیش تضعیف کرده و خطوط مشی خطرناک را افزایش می‌دهد. واگذاری و تسلیم کردن اهرم قدرت بدین معناست که تولیدهایی که امروز موقتا افزایش یافته، ممکن است فردا روند معکوسی را طی کند و آن «آسودگی» ناچیز به قیمت نادیده گرفتن ترور عمومی فراقضایی تمام خواهد شد. وقتی کشورهای سرآمد تلویحاً نقض هنجارهای بین‌المللی را تایید کرده و می‌پذیرند، طبیعتاً این هنجارها تضعیف خواهند شد؛ کشورها و دولت‌های سرکش فرصت‌شناس هستند.

افزایش تعهد آمریکا نسبت به عربستان سعودی همچنین به معنای همکاری عمیق‌تر واشنگتن با نیرویی است که از دیرباز ثبات را به خطر انداخته است. عربستان کشوری است که اخیرا با همسایه فقرزده خود، یمن، وارد جنگ شده و در بمباران تشییع‌جنازه‌ها و عروسی‌ها از موشک‌هایی استفاده کرد که واشنگتن در اختیارش قرار داده بود.

رهبری و نهادهای عربستان سعودی هنوز هم مانند سابق هستند. دولت‌ها هم مانند هر شخص دیگری حساب و کتاب کرده و مزایا و معایب هرچیزی را می‌سنجند. وقتی آمریکا چشمانش را بر روی رفتارهای بی‌ثبات‌کننده عربستان بسته و به آن پول و سلاح می‌دهد، باعث می‌شود که تصور ریاض از اینکه چه کارهایی را می‌تواند انجام دهد تغییر کند. دانستن اینکه حمایت آمریکا تضمین شده است تنها موجب بدرفتاری مضاعف می‌شود.

دولت بایدن باید به جای تقویت روابط خود با بازیگران بدنیت منطقه، تنوع را چاشنی روابط خود کند تا هیچ کشور واحدی نتواند از حمایت واشنگتن سوءاستفاده کند. بر حسب اتفاق، ایران و ونزوئلا از بنیان‌گذاران اوپک و از تولیدکنندگان اصلی نفت هستند. اگر آن‌ها از تمامی منابع خود استفاده کرده و تولید نفت را به حداکثر برسانند، قیمت‌ها به شدت کاهش خواهند یافت. بایدن باید آن‌ها را راحت بگذارد تا تولیدات نفت افزایش یابد.

بایدن می‌تواند پس از لغو تحریم‌های نفتی، پیشنهاد خرید جلو جلوی بخش مشخصی از نفت را بدهد تا به این تجارت ثبات بخشیده و تولید را در دراز مدت بهبود بخشد. این نشانگر یک تعهد مجدد نسبت به احیای روابط اقتصادی با ایران و ونزوئلا خواهد بود.

در نهایت، دولت بایدن باید گفت‌وگوهای دوجانبه منظمی با این دو کشور داشته باشد تا ارتباطات را بهبود بخشیده و رابطه‌ای سازنده ایجاد کند. هدف از این گفت‌وگوها حذف تدریجی دیگر تحریم‌ها از جمله تحریم‌های بانکی، تجارت بین‌المللی و کشتیرانی خواهد بود. حتی تحریم‌هایی که به ظاهر نامربوط به نظر می‌رسد، نهایتا بر تجارت تاثیر می‌گذارد: اگر کسب‌وکارها بدانند که یک کشور احتمال دارد هدف هر نوع تحریمی قرار بگیرد، چرا باید خطر سرمایه‌گذاری در چنین شرایط بی‌ثباتی را به جان بخرد؟

این اصلاحات نه تنها تورم را کاهش می‌دهد، بلکه این دو کشور را از مدار روسیه خارج کرده و باعث می‌شود واشنگتن در مذاکرات خود با دولت‌های تحت حمایتش با دست پر حاضر شود. دیگر انحصاری کردن توجه واشنگتن برای کشورهایی مانند عربستان دشوار خواهد بود.

مبادله و بده و بستان در روابط بین‌المللی مانند روابط تجاری از اهمیت بالایی برخوردار است. بایدن با لغو تحریم‌های ایران و ونزوئلا می‌تواند اقداماتی برای احیای کیفیت زندگی کشور خود انجام دهد. ساخت جهانی که آمریکا در آن روابط بیشتری داشته و این روابط را به شکلی تجاری پیش می‌برد، به شکل شفاف‌تری در راستای منافع ملی آمریکاست.

انتهای پیام

به گزارش ایسنا، پایگاه خبری بیزنس اینسایدر در تحلیلی درباره سفر آتی جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا به عربستان و پیامدهای آن نوشته است: «اولین هزینه‌ای که این سفر برای بایدن دارد، آب شدن یخ روابط آمریکا و عربستان است که در پی قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار منتقد سعودی در سفارت عربستان در ترکیه مخدوش شد. عواقب بلندمدت این سفر نیز تعامل با یک دولت تحت‌الحمایه بی‌مسئولیت است که به تخریب کشورهای اطراف خود ادامه داده و خاورمیانه را بی‌ثبات می‌کند.

دولت بایدن همچنین جنگ تسلیحاتی خود با ایران و ونزوئلا را ادامه داده و به متحدان خود فشار می‌آورد تا علیه این دو تولیدکننده عمده نفت با آمریکا همگام شوند. این انزوا و بلاتکلیفی، تولید نفت در هر دو کشور را کاهش داده و آن‌ها را به تعامل با کشورهای رقیب آمریکا مانند روسیه و چین سوق می‌دهد.

اگر دولت بایدن می‌خواهد قیمت سوخت را کاهش داده و مناقشات منطقه‌ای را حل و فصل کند، احیای روابط با آشوبگر اصلی، راه اشتباهی است. واشنگتن باید در عوض تنوع را چاشنی روابطش کرده و تحریم‌هایش علیه کشورهای منزوی شده – از جمله ایران و ونزوئلا – را لغو کند. این کار نه تنها قیمت سوخت را کاهش می‌دهد، بلکه توانایی دولت‌های تحت‌الحمایه برای سواستفاده از حمایت واشنگتن را محدود می‌کند.

اما این تعامل مجدد پیشنهادی تنها یک کد برای ارائه تعهدات امنیتی و منابع مضاعف آمریکایی به عربستان سعودی است. این کار بار دیگر تاکید می‌کند که دولت عربستان می‌تواند هرچه می‌خواهد انجام دهد و همچنان از آمریکا انتظار حمایت داشته باشد، به نظر می‌رسد که این با منافع آمریکا همسو نیست.

این تعامل همچنین هنجارهای بین‌المللی را بیش از پیش تضعیف کرده و خطوط مشی خطرناک را افزایش می‌دهد. واگذاری و تسلیم کردن اهرم قدرت بدین معناست که تولیدهایی که امروز موقتا افزایش یافته، ممکن است فردا روند معکوسی را طی کند و آن «آسودگی» ناچیز به قیمت نادیده گرفتن ترور عمومی فراقضایی تمام خواهد شد. وقتی کشورهای سرآمد تلویحاً نقض هنجارهای بین‌المللی را تایید کرده و می‌پذیرند، طبیعتاً این هنجارها تضعیف خواهند شد؛ کشورها و دولت‌های سرکش فرصت‌شناس هستند.

افزایش تعهد آمریکا نسبت به عربستان سعودی همچنین به معنای همکاری عمیق‌تر واشنگتن با نیرویی است که از دیرباز ثبات را به خطر انداخته است. عربستان کشوری است که اخیرا با همسایه فقرزده خود، یمن، وارد جنگ شده و در بمباران تشییع‌جنازه‌ها و عروسی‌ها از موشک‌هایی استفاده کرد که واشنگتن در اختیارش قرار داده بود.

رهبری و نهادهای عربستان سعودی هنوز هم مانند سابق هستند. دولت‌ها هم مانند هر شخص دیگری حساب و کتاب کرده و مزایا و معایب هرچیزی را می‌سنجند. وقتی آمریکا چشمانش را بر روی رفتارهای بی‌ثبات‌کننده عربستان بسته و به آن پول و سلاح می‌دهد، باعث می‌شود که تصور ریاض از اینکه چه کارهایی را می‌تواند انجام دهد تغییر کند. دانستن اینکه حمایت آمریکا تضمین شده است تنها موجب بدرفتاری مضاعف می‌شود.

دولت بایدن باید به جای تقویت روابط خود با بازیگران بدنیت منطقه، تنوع را چاشنی روابط خود کند تا هیچ کشور واحدی نتواند از حمایت واشنگتن سوءاستفاده کند. بر حسب اتفاق، ایران و ونزوئلا از بنیان‌گذاران اوپک و از تولیدکنندگان اصلی نفت هستند. اگر آن‌ها از تمامی منابع خود استفاده کرده و تولید نفت را به حداکثر برسانند، قیمت‌ها به شدت کاهش خواهند یافت. بایدن باید آن‌ها را راحت بگذارد تا تولیدات نفت افزایش یابد.

بایدن می‌تواند پس از لغو تحریم‌های نفتی، پیشنهاد خرید جلو جلوی بخش مشخصی از نفت را بدهد تا به این تجارت ثبات بخشیده و تولید را در دراز مدت بهبود بخشد. این نشانگر یک تعهد مجدد نسبت به احیای روابط اقتصادی با ایران و ونزوئلا خواهد بود.

در نهایت، دولت بایدن باید گفت‌وگوهای دوجانبه منظمی با این دو کشور داشته باشد تا ارتباطات را بهبود بخشیده و رابطه‌ای سازنده ایجاد کند. هدف از این گفت‌وگوها حذف تدریجی دیگر تحریم‌ها از جمله تحریم‌های بانکی، تجارت بین‌المللی و کشتیرانی خواهد بود. حتی تحریم‌هایی که به ظاهر نامربوط به نظر می‌رسد، نهایتا بر تجارت تاثیر می‌گذارد: اگر کسب‌وکارها بدانند که یک کشور احتمال دارد هدف هر نوع تحریمی قرار بگیرد، چرا باید خطر سرمایه‌گذاری در چنین شرایط بی‌ثباتی را به جان بخرد؟

این اصلاحات نه تنها تورم را کاهش می‌دهد، بلکه این دو کشور را از مدار روسیه خارج کرده و باعث می‌شود واشنگتن در مذاکرات خود با دولت‌های تحت حمایتش با دست پر حاضر شود. دیگر انحصاری کردن توجه واشنگتن برای کشورهایی مانند عربستان دشوار خواهد بود.

مبادله و بده و بستان در روابط بین‌المللی مانند روابط تجاری از اهمیت بالایی برخوردار است. بایدن با لغو تحریم‌های ایران و ونزوئلا می‌تواند اقداماتی برای احیای کیفیت زندگی کشور خود انجام دهد. ساخت جهانی که آمریکا در آن روابط بیشتری داشته و این روابط را به شکلی تجاری پیش می‌برد، به شکل شفاف‌تری در راستای منافع ملی آمریکاست.

انتهای پیام

به گزارش ایسنا، پایگاه خبری بیزنس اینسایدر در تحلیلی درباره سفر آتی جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا به عربستان و پیامدهای آن نوشته است: «اولین هزینه‌ای که این سفر برای بایدن دارد، آب شدن یخ روابط آمریکا و عربستان است که در پی قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار منتقد سعودی در سفارت عربستان در ترکیه مخدوش شد. عواقب بلندمدت این سفر نیز تعامل با یک دولت تحت‌الحمایه بی‌مسئولیت است که به تخریب کشورهای اطراف خود ادامه داده و خاورمیانه را بی‌ثبات می‌کند.

دولت بایدن همچنین جنگ تسلیحاتی خود با ایران و ونزوئلا را ادامه داده و به متحدان خود فشار می‌آورد تا علیه این دو تولیدکننده عمده نفت با آمریکا همگام شوند. این انزوا و بلاتکلیفی، تولید نفت در هر دو کشور را کاهش داده و آن‌ها را به تعامل با کشورهای رقیب آمریکا مانند روسیه و چین سوق می‌دهد.

اگر دولت بایدن می‌خواهد قیمت سوخت را کاهش داده و مناقشات منطقه‌ای را حل و فصل کند، احیای روابط با آشوبگر اصلی، راه اشتباهی است. واشنگتن باید در عوض تنوع را چاشنی روابطش کرده و تحریم‌هایش علیه کشورهای منزوی شده – از جمله ایران و ونزوئلا – را لغو کند. این کار نه تنها قیمت سوخت را کاهش می‌دهد، بلکه توانایی دولت‌های تحت‌الحمایه برای سواستفاده از حمایت واشنگتن را محدود می‌کند.

اما این تعامل مجدد پیشنهادی تنها یک کد برای ارائه تعهدات امنیتی و منابع مضاعف آمریکایی به عربستان سعودی است. این کار بار دیگر تاکید می‌کند که دولت عربستان می‌تواند هرچه می‌خواهد انجام دهد و همچنان از آمریکا انتظار حمایت داشته باشد، به نظر می‌رسد که این با منافع آمریکا همسو نیست.

این تعامل همچنین هنجارهای بین‌المللی را بیش از پیش تضعیف کرده و خطوط مشی خطرناک را افزایش می‌دهد. واگذاری و تسلیم کردن اهرم قدرت بدین معناست که تولیدهایی که امروز موقتا افزایش یافته، ممکن است فردا روند معکوسی را طی کند و آن «آسودگی» ناچیز به قیمت نادیده گرفتن ترور عمومی فراقضایی تمام خواهد شد. وقتی کشورهای سرآمد تلویحاً نقض هنجارهای بین‌المللی را تایید کرده و می‌پذیرند، طبیعتاً این هنجارها تضعیف خواهند شد؛ کشورها و دولت‌های سرکش فرصت‌شناس هستند.

افزایش تعهد آمریکا نسبت به عربستان سعودی همچنین به معنای همکاری عمیق‌تر واشنگتن با نیرویی است که از دیرباز ثبات را به خطر انداخته است. عربستان کشوری است که اخیرا با همسایه فقرزده خود، یمن، وارد جنگ شده و در بمباران تشییع‌جنازه‌ها و عروسی‌ها از موشک‌هایی استفاده کرد که واشنگتن در اختیارش قرار داده بود.

رهبری و نهادهای عربستان سعودی هنوز هم مانند سابق هستند. دولت‌ها هم مانند هر شخص دیگری حساب و کتاب کرده و مزایا و معایب هرچیزی را می‌سنجند. وقتی آمریکا چشمانش را بر روی رفتارهای بی‌ثبات‌کننده عربستان بسته و به آن پول و سلاح می‌دهد، باعث می‌شود که تصور ریاض از اینکه چه کارهایی را می‌تواند انجام دهد تغییر کند. دانستن اینکه حمایت آمریکا تضمین شده است تنها موجب بدرفتاری مضاعف می‌شود.

دولت بایدن باید به جای تقویت روابط خود با بازیگران بدنیت منطقه، تنوع را چاشنی روابط خود کند تا هیچ کشور واحدی نتواند از حمایت واشنگتن سوءاستفاده کند. بر حسب اتفاق، ایران و ونزوئلا از بنیان‌گذاران اوپک و از تولیدکنندگان اصلی نفت هستند. اگر آن‌ها از تمامی منابع خود استفاده کرده و تولید نفت را به حداکثر برسانند، قیمت‌ها به شدت کاهش خواهند یافت. بایدن باید آن‌ها را راحت بگذارد تا تولیدات نفت افزایش یابد.

بایدن می‌تواند پس از لغو تحریم‌های نفتی، پیشنهاد خرید جلو جلوی بخش مشخصی از نفت را بدهد تا به این تجارت ثبات بخشیده و تولید را در دراز مدت بهبود بخشد. این نشانگر یک تعهد مجدد نسبت به احیای روابط اقتصادی با ایران و ونزوئلا خواهد بود.

در نهایت، دولت بایدن باید گفت‌وگوهای دوجانبه منظمی با این دو کشور داشته باشد تا ارتباطات را بهبود بخشیده و رابطه‌ای سازنده ایجاد کند. هدف از این گفت‌وگوها حذف تدریجی دیگر تحریم‌ها از جمله تحریم‌های بانکی، تجارت بین‌المللی و کشتیرانی خواهد بود. حتی تحریم‌هایی که به ظاهر نامربوط به نظر می‌رسد، نهایتا بر تجارت تاثیر می‌گذارد: اگر کسب‌وکارها بدانند که یک کشور احتمال دارد هدف هر نوع تحریمی قرار بگیرد، چرا باید خطر سرمایه‌گذاری در چنین شرایط بی‌ثباتی را به جان بخرد؟

این اصلاحات نه تنها تورم را کاهش می‌دهد، بلکه این دو کشور را از مدار روسیه خارج کرده و باعث می‌شود واشنگتن در مذاکرات خود با دولت‌های تحت حمایتش با دست پر حاضر شود. دیگر انحصاری کردن توجه واشنگتن برای کشورهایی مانند عربستان دشوار خواهد بود.

مبادله و بده و بستان در روابط بین‌المللی مانند روابط تجاری از اهمیت بالایی برخوردار است. بایدن با لغو تحریم‌های ایران و ونزوئلا می‌تواند اقداماتی برای احیای کیفیت زندگی کشور خود انجام دهد. ساخت جهانی که آمریکا در آن روابط بیشتری داشته و این روابط را به شکلی تجاری پیش می‌برد، به شکل شفاف‌تری در راستای منافع ملی آمریکاست.

انتهای پیام

به گزارش ایسنا، پایگاه خبری بیزنس اینسایدر در تحلیلی درباره سفر آتی جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا به عربستان و پیامدهای آن نوشته است: «اولین هزینه‌ای که این سفر برای بایدن دارد، آب شدن یخ روابط آمریکا و عربستان است که در پی قتل جمال خاشقجی، روزنامه‌نگار منتقد سعودی در سفارت عربستان در ترکیه مخدوش شد. عواقب بلندمدت این سفر نیز تعامل با یک دولت تحت‌الحمایه بی‌مسئولیت است که به تخریب کشورهای اطراف خود ادامه داده و خاورمیانه را بی‌ثبات می‌کند.

دولت بایدن همچنین جنگ تسلیحاتی خود با ایران و ونزوئلا را ادامه داده و به متحدان خود فشار می‌آورد تا علیه این دو تولیدکننده عمده نفت با آمریکا همگام شوند. این انزوا و بلاتکلیفی، تولید نفت در هر دو کشور را کاهش داده و آن‌ها را به تعامل با کشورهای رقیب آمریکا مانند روسیه و چین سوق می‌دهد.

اگر دولت بایدن می‌خواهد قیمت سوخت را کاهش داده و مناقشات منطقه‌ای را حل و فصل کند، احیای روابط با آشوبگر اصلی، راه اشتباهی است. واشنگتن باید در عوض تنوع را چاشنی روابطش کرده و تحریم‌هایش علیه کشورهای منزوی شده – از جمله ایران و ونزوئلا – را لغو کند. این کار نه تنها قیمت سوخت را کاهش می‌دهد، بلکه توانایی دولت‌های تحت‌الحمایه برای سواستفاده از حمایت واشنگتن را محدود می‌کند.

اما این تعامل مجدد پیشنهادی تنها یک کد برای ارائه تعهدات امنیتی و منابع مضاعف آمریکایی به عربستان سعودی است. این کار بار دیگر تاکید می‌کند که دولت عربستان می‌تواند هرچه می‌خواهد انجام دهد و همچنان از آمریکا انتظار حمایت داشته باشد، به نظر می‌رسد که این با منافع آمریکا همسو نیست.

این تعامل همچنین هنجارهای بین‌المللی را بیش از پیش تضعیف کرده و خطوط مشی خطرناک را افزایش می‌دهد. واگذاری و تسلیم کردن اهرم قدرت بدین معناست که تولیدهایی که امروز موقتا افزایش یافته، ممکن است فردا روند معکوسی را طی کند و آن «آسودگی» ناچیز به قیمت نادیده گرفتن ترور عمومی فراقضایی تمام خواهد شد. وقتی کشورهای سرآمد تلویحاً نقض هنجارهای بین‌المللی را تایید کرده و می‌پذیرند، طبیعتاً این هنجارها تضعیف خواهند شد؛ کشورها و دولت‌های سرکش فرصت‌شناس هستند.

افزایش تعهد آمریکا نسبت به عربستان سعودی همچنین به معنای همکاری عمیق‌تر واشنگتن با نیرویی است که از دیرباز ثبات را به خطر انداخته است. عربستان کشوری است که اخیرا با همسایه فقرزده خود، یمن، وارد جنگ شده و در بمباران تشییع‌جنازه‌ها و عروسی‌ها از موشک‌هایی استفاده کرد که واشنگتن در اختیارش قرار داده بود.

رهبری و نهادهای عربستان سعودی هنوز هم مانند سابق هستند. دولت‌ها هم مانند هر شخص دیگری حساب و کتاب کرده و مزایا و معایب هرچیزی را می‌سنجند. وقتی آمریکا چشمانش را بر روی رفتارهای بی‌ثبات‌کننده عربستان بسته و به آن پول و سلاح می‌دهد، باعث می‌شود که تصور ریاض از اینکه چه کارهایی را می‌تواند انجام دهد تغییر کند. دانستن اینکه حمایت آمریکا تضمین شده است تنها موجب بدرفتاری مضاعف می‌شود.

دولت بایدن باید به جای تقویت روابط خود با بازیگران بدنیت منطقه، تنوع را چاشنی روابط خود کند تا هیچ کشور واحدی نتواند از حمایت واشنگتن سوءاستفاده کند. بر حسب اتفاق، ایران و ونزوئلا از بنیان‌گذاران اوپک و از تولیدکنندگان اصلی نفت هستند. اگر آن‌ها از تمامی منابع خود استفاده کرده و تولید نفت را به حداکثر برسانند، قیمت‌ها به شدت کاهش خواهند یافت. بایدن باید آن‌ها را راحت بگذارد تا تولیدات نفت افزایش یابد.

بایدن می‌تواند پس از لغو تحریم‌های نفتی، پیشنهاد خرید جلو جلوی بخش مشخصی از نفت را بدهد تا به این تجارت ثبات بخشیده و تولید را در دراز مدت بهبود بخشد. این نشانگر یک تعهد مجدد نسبت به احیای روابط اقتصادی با ایران و ونزوئلا خواهد بود.

در نهایت، دولت بایدن باید گفت‌وگوهای دوجانبه منظمی با این دو کشور داشته باشد تا ارتباطات را بهبود بخشیده و رابطه‌ای سازنده ایجاد کند. هدف از این گفت‌وگوها حذف تدریجی دیگر تحریم‌ها از جمله تحریم‌های بانکی، تجارت بین‌المللی و کشتیرانی خواهد بود. حتی تحریم‌هایی که به ظاهر نامربوط به نظر می‌رسد، نهایتا بر تجارت تاثیر می‌گذارد: اگر کسب‌وکارها بدانند که یک کشور احتمال دارد هدف هر نوع تحریمی قرار بگیرد، چرا باید خطر سرمایه‌گذاری در چنین شرایط بی‌ثباتی را به جان بخرد؟

این اصلاحات نه تنها تورم را کاهش می‌دهد، بلکه این دو کشور را از مدار روسیه خارج کرده و باعث می‌شود واشنگتن در مذاکرات خود با دولت‌های تحت حمایتش با دست پر حاضر شود. دیگر انحصاری کردن توجه واشنگتن برای کشورهایی مانند عربستان دشوار خواهد بود.

مبادله و بده و بستان در روابط بین‌المللی مانند روابط تجاری از اهمیت بالایی برخوردار است. بایدن با لغو تحریم‌های ایران و ونزوئلا می‌تواند اقداماتی برای احیای کیفیت زندگی کشور خود انجام دهد. ساخت جهانی که آمریکا در آن روابط بیشتری داشته و این روابط را به شکلی تجاری پیش می‌برد، به شکل شفاف‌تری در راستای منافع ملی آمریکاست.

انتهای پیام