[ihc-hide-content ihc_mb_type=”block” ihc_mb_who=”all” ihc_mb_template=”-1″ ][/ihc-hide-content]بازی Atomic Heart در سالی که هوش مصنوعی دنیای فناوری را دربرگرفته، قصد دارد نشان دهد اگر ربات ها و هوش مصنوعی دنیا را کنترل کنند چه اتفاقی می افتد.
البته این ایده چندان جدیدی نیست و دهه هاست که کتاب ها، فیلم ها و بازی هایی با این مضمون ساخته و نوشته می شوند. اما این بار استدیو ماندفیش (Mundfish) با ساخت این بازی قرار است به شکلی خلاقانه و جدید به این موضوع نگاه کند. با بخش گیم و بازی های ویدئویی دانش جوین همراه باشید تا به بررسی این بازی جذاب بپردازیم
داستان بازی Atomic Heart:
داستان بازی Atomic Heart یک بازنویسی از یک رویداد تاریخی است و با این سوال درگیر است که چه می شد اگر شوروی سابق می توانست به چنان پیشرفتی برسد که به یک آرمان شهر تبدیل شود و به تنهایی ابرقدرت جهان باشد. اتفاقات بازی در تاسیسات شماره ۳۸۲۶، مهم ترین مرکز تحقیقاتی شوروی، و در سال ۱۹۵۵ رخ می دهد.
نوزده سال قبل تر از رخدادهای داستان بازی Atomic Heart، دانشمندی به نام دیمیتری سچنوف (Dmitry Sechenov) در سال ۱۹۳۶ ماده ای به نام پلیمر مایع را توسعه داد که قابلیت برنامه ریزی را داشت.
این اتفاق باعث پیشرفت تکنولوژی در شوروی و ایجاد موجی از اختراع ها در زمینه های انرژی و رباتیک شد که بسیاری از نیروی کار موجود در شوروی را بیکار کرد و ربات ها توانستند جای انسان ها را در زمینه های شغلی متفاوت بگیرند.
در زمان جنگ جهانی دوم، شوروی توانست به سرعت بر نازی ها چیره شود و در سال ۱۹۴۲، درست قبل از شکست کامل آلمان نازی، ویروسی کشنده را در سراسر جهان پخش کند.
این ویروس باعث مرگ میلیون ها انسان شد و کشورها مجبور شدند تا برای جبران نیروی کار از دست رفته به ربات های ساخت شوروی روی بیاورند. دکتر سچنوف برای متصل کردن ربات ها به یکدیگر و افزایش کارآیی آن ها هوش مصنوعی به نام کالکتیو نسخه یک (Kollektiv 1.0) ابداع کرد.
او بعدتر یک سیستم اتصال عصبی ساخت تا انسان ها بتوانند با استفاده از پلیمر مایع در بدنشان به کنترل ربات ها بپردازند. این سیستم جدید قرار بود تا با نسخه ی جدید کالکتیو یعنی Kollektiv 2.0 در سال ۱۹۵۵ منتشر شود اما اتفاقاتی می افتد که کل تاسیسات شماره ۳۸۲۶ را دچار بحران می کند.
شخصیت اصلی داستان بازی Atomic Heart یکی از سربازان سابق جنگ جهانی است که به تبع آن دارای مشکلات حافظه شده است. نام او مامور P-3 است و حالا به تاسیسات دعوت شده تا به عرضه کالکتیو ۲ کمک کند. اما هنگامی که او به آنجا می رسد متوجه می شود که ربات ها کنترل را به دست گرفته اند.
داستان بازی در ابتدا به شکل جالبی شروع می شود اما کم کم سرعت پایین پیشروی داستان و مرحله های تکراری بازی را تا حدودی خسته کننده می کند اما در حدود یک چهارم پایانی بازی سرعت پیشروی داستان نیز افزایش یافته و داستان بازی دوباره جذابیت خود را پیدا می کند.
طراحی بازی Atomic Heart:
تمام تمرکز بازی Atomic Heart بر این است که دنیایی زیبایی را خلق کند تا گشت و گذار در آن لذت بخش باشد. به محض ورود به بازی شما الهامات بازی هایی مانند بایوشاک را می توانید ببینید.
طراحی بصری بازی چشم نواز است و از لحظه لحظه حضور در بازی می توان لذت برد. با این همه تعریف کمبود تخریب پذیری در بازی احساس می شود و به مراتب موقعیت هایی پیش می آید که با خودتان می گویید ای کاش می شد فلان سازه یا ساختمان را با قابلیت های شخصیت اصلی تخریب کرد.
طراحی دشمنان و ربات ها بدون شک بهترین ویژگی بازی Atomic Heart است. از ربات های سبیلو که با سرعت دنبالتان می آیند و به شما حمله می کنند تا ربات های دو قلویی که به مراتب در پوسترهای تبلیغاتی بازی و تریلرهای آن به نمایش در آمده اند، همگی طراحی نوآورانه ای دارند و مطمئناً تا مدت ها آن ها را فراموش نخواهید کرد.
گیم پلی بازی Atomic Heart:
گیم پلی بازی Atomic Heart با الهام زیاد از سری بایوشاک و تا حدی از سری ولفنشتاین است. این پایان شباهات های این بازی با سایر مجموعه ها نیست و می توان در طراحی معماها شباهت هایی با بازی های سری Half Life و Portal دید. همچنین شباهات های المان های مخفی کاری این بازی با بازی های استدیو Arcane مانند Dishonored و Prey نیز دیده می شود.
این شباهت های بعضی اوقات بسیار گیم پلی را لذت بخش می کند اما در بعضی زمینه های مانند مخفی کاری بازی خوب عمل نمی کند. این موضوع زمانی پررنگ می شود که با دشمنان و مراحل سخت بازی رو به رو می شوید و آرزو می کنید کاش بازی به مخفی کاری هم اهمیت بیشتری می داد.
معماهای بازی نیز یا شامل معماهای قفل در باز کن هستند که باید برای ورود به منطقه ای معمایی را حل کنید، یا شامل معماهای محیطی می شوند که بعضی اوقات آنقدر پیچیده می شوند که ممکن شما را عصبانی کنند.
با پیش روی در داستان و همچنین گشت و گذار در محیط های بازی می توانید نقشه های ساخت اسلحه های قوی تر را پیدا کنید. ساخت این اسلحه ها نیازمند قطعاتی است که با نابود کردن ربات های خاصی یا گشت و گذار در منطقه می توانید آنها را پیدا کنید. لوت کردن و جمع آوری این قطعات و سایر اشیا در بازی ممکن است با گذشت زمان طاقت فرسا شود.
شخصیت اصلی بازی یک دستکش سخنگو دارد که قابلیت هایی را به شما می دهد. در بازی می توانید با تلکنسیس اجسام را بلند کنید یا دشمنان را تبدیل به یخ کنید و به آنها شوک الکتریکی بدهید. این قابلیت ها را می توانید همانند سری بازی بایوشاک با اسلحه های خودتان ترکیب کنید و دشمنان بازی را شکست دهید.
موسیقی بازی Atomic Heart:
موسیقی و صداگذاری بازی Atomic Heart کاملاً بدون نقض عمل کرده و از نقات قوت بازی به حساب می آید. بخش عمده ای از موسیقی بازی را میک گوردون (Mick Gordon)، آهنگساز بازی های Doom 2016 و Doom Eternals، ساخته است که در مبارزات بازی مرتب آدرنالین خون شما را بالا می برد.
مطمئناً دوستداران دو نسخه ی اخیر مجموعه ی Doom از موسیقی این بازی نیز لذت فراوان را خواهند برد. موسیقی های دیگری نیز در بازی پخش می شوند که با تم روسیه ای و حال و هوای شوروی بازی کاملاً تطابق دارد.
صداگذاری بازی نیز به شکل قابل توجهی خوب کار شده و صدای حرکت و ضربه زدن ربات ها به قابل باورتر کردن شخصیت های این بازی کمک شایانی کرده است.
در پایان باید گفت که بازی Atomic Heart یک شوتر چشم نواز با معماهای فراوان، دنیایی جذاب و شخصیت هایی با طراحی بسیار زیباست که با سیستم مبارزات خلاقانه اش دست ما را برای از بین بردن دشمنان باز می گذارد. مدت زمان تمام کردن بازی حدود ۲۰ تا ۳۰ ساعت است. بازی Atomic Heart نشان داد که یک عنوان جدید از مجموعه ی بایوشاک بر روی کنسول های جدید با گرافیک به روز شده چه شکلی خواهد بود و مطمئناً طرفداران این مجموعه را تا حد زیادی راضی خواهد کرد
