ایده‌های سیاسی تشکیل یک سرزمین برای یهودیان در سال‌های پایانی قرن نوزدهم آغاز شده بود. اما اجرای آن دهه‌ها بعد زمان می‌خواست و مخصوصا بعد از جنگ جهانی دوم و ماجرای هولوکاست، ایده تشکیل سرزمین یهودیان یا «ارض موعود» به صورت عملی اجرا شد و با دخالت بریتانیا سرزمین‌های فلسطینیان از دست آنها خارج شد
در پایان قرن نوزدهم، برنامه‌های سیاسی شکل گرفت تا یک سرزمین برای یهودیان تشکیل شود. اما برای اجرای آن، چندین دهه باید می گذشت، به خصوص پس از جنگ جهانی دوم و وقوع هولوکاست. به عبارت دیگر، ایده‌ی تشکیل «ارض موعود» به عملیاتی برای اسکان یهودیان سراسر دنیا در کشور جدیدی تبدیل شد که با دخالت بریتانیا، سرزمین های فلسطینیان تصرف و در نهایت منجر به تاسیس اسرائیل گشت.
ماجرای جالبی وجود دارد که می گوید، ایده این کار صد سال قبل تر توسط ناصرالدین شاه به یکی از خانواده های یهودی ارائه شده است و به قولی می توان گفت که ناصرالدین‌شاه قاجار، اولین کسی بود که پیشنهاد تأسیس کشوری به نام اسرائیل را داد!
ناصرالدین شاه در اولین سفر فرنگ خود به فرانسه، با یکی از اعضای خانوادهٔ روچیلد (روتشیلد) معروف یهودی، دیدار کرد. خود شاه در این باره در سفرنامه‌اش نوشته است:
«با روچیلد صحبت کردم. او گفت که یهودی‌های ایران باید آسوده باشند. به او گفتم: شنیده‌ام که هزار کرور پول دارید. من پیشنهاد می‌کنم که ۵۰ کرور به یک دولت کوچیک یا بزرگ بدهید، زمین‌های یک مملکت را بخرید و هرچه یهود در دنیا هست، آن‌جا جمع کنید. خودتان هم رئیس آن‌جا بشوید. جوابی نداد. بعد به او گفتم که من حامی همه ملت‌های خارجی در ایران هستم.» (از سفرنامه ناصرالدین‌شاه)
حدود یک قرن بعد، همین خاندان روچیلد برای تأسیس سرزمین اسراییل تو فلسطین پیشقدم شدند و زمین‌های اعراب رو با قیمت‌هایی بسیار بالا خریدن و یهودیان رو اونجا ساکن کردند. سپس با اعلامیه معروف بالفور که توسط آرتور بالفور وزیر خارجه انگلستان به والتر روچیلد بانکدار ثروتمند یهود ارسال شد، رسما اجازهٔ تاسیس کشور جدید یهودیان در خاورمیانه اعلام شد.
